Amelie Yoel begon aan zichzelf te twijfelen:

2015. De 23-jarige Amalie Elle zal tijdens haar eerste training de 400m horden testen. Toen kregen de zenuwen de overhand.

– Ik had zo’n hoge mate van stress dat ik direct naar de eerste achterkant rende en het eraf rukte, waardoor ik weg bleef van de rest van de race. Het ging helemaal niet goed, zegt Amalie en denkt erover na.

Het WK is voorbij voordat het zelfs maar begint voor jong talent. Nu ziet ze het toernooi in Peking als een punt in haar carrière waar ze veel van heeft geleerd.

Verbaasd door Warholm in Rio

Een jaar later werd het Bærum-meisje meegenomen naar de Olympische Spelen in Rio. Daar ontmoette ze Karsten Warholm en Liv Olaf Alnes. Amalie werd meegenomen in het heetst van de strijd en ze herinnert zich nog goed hoe verrast ze was dat Warholm op de wedstrijddag weer opgeladen was.

– Hij ging voor proeven, en hij was volkomen kalm. Ze zag geen enkele aanwijzing van enige spanning in zijn lichaam of zo. Het was zoals het was.

Amalie begreep niet waarom hij niet zenuwachtig was. Ze wachtte tot Warholm naar de badkamer ging om erachter te komen hoe dat mogelijk was.

– Lev vroeg Olaf: “Is het vandaag niet hardlopen?” Hij antwoordde: “Ja, maar het heeft geen zin om de zenuwen deze hele zaak te laten beheersen. De ervaren coach zei tegen Amalie dat wanneer je op het punt staat haar op te voeden en ze je te laten helpen.

In zijn eigen competitie werd Iuel zesde in de proef en ging daarmee niet door naar de halve finales bij zijn olympische debuut. En hoewel ze nieuw inzicht kreeg en een betere ervaring had dan in Peking, realiseerde de 24-jarige zich dat ze een taak had om beter met de zenuwen van de concurrentie om te gaan.

Probeer niet aan stress te denken

In 2017 verhuisde Amalie naar Noorwegen, na vier jaar als universiteitsstudent in de Verenigde Staten. Daarna werd ze onderdeel van de coachgroep die haar hielp in Rio, Liv Olaf Alnes. Ze omschrijft het als een perfecte match. Ze werkten veel met de geest.

– We hebben veel over zenuwen gepraat en hij heeft zeven Olympische Spelen meegemaakt, dus hij heeft het allemaal al eens gezien. Het gaat er vooral om ons af te leiden. Het liefst met wat slechte grappen en die-en-die series. We moeten met iets anders bezig zijn dan denken aan de race, want als je zo’n 55 seconden nadenkt en het steeds maar weer in je hoofd speelt, raak je helemaal uitgeput, zegt ze met een glimlach.

In deze groep trainde ze met Carsten Warholm, die datzelfde jaar haar eerste wereldkampioen op de 400 meter horden zou worden. De vraag is of er meer druk op Amalie komt als ze traint met de beste hordeloper ter wereld.

– Ik heb er vaak over nagedacht, maar ik wil zeggen dat ik in de beste groep voor mij zit. Ik neem alle lessen mee en neem alle informatie in me op. Ik probeer niet te denken dat er te veel druk op me ligt of dat ik erin moet slagen mijn aanwezigheid in die groep te rechtvaardigen, zegt het Byrom-meisje.

Hij was al voor het WK in Doha gaan twijfelen

Twee jaar later, in 2019, was het WK in Doha en had Amalie wat goede ervaring en een hengel nodig. De twijfel is begonnen te komen.

– Voor Doha begon ik zo te denken: “Oh nee, ben jij geen kampioensloper? Ben ik het type dat elke keer schrikt als er iets belangrijks op het spel staat? Ze zegt voorzichtig dat het zo slecht voelt om de hele tijd te voelen.

Maar in de Doha-ervaring versoepeld. Amalie won de kwalificatie met een tijd van 54,72, waarmee ze haar Noorse record met 43 honderdsten verbeterde. Hoewel ze de halve finale bereikte, was de ervaring in Doha precies wat ze nodig had.

– Om te zien dat je de magische limiet hebt overschreden, de barrière waar ik zo lang mee worstelde en me onder de limiet van 55 bracht. Het was in de eerste plaats een enorme opluchting. Amalie zegt met een glimlach, het is moeilijk om de gevoelens daar in woorden uit te drukken.

Op jacht naar hetzelfde gevoel in Tokio

Op haar tweede Olympische Spelen heeft de beste hordeloper van Noorwegen nog meer kalmte. Ze kijkt er naar uit om in Tokyo mee te doen, maar heeft geen specifiek doel. Het draait allemaal om het terugnemen van de ervaring die ze in Doha had. Om de perfecte race te creëren.

Dit is waar we voor trainen. Om dat gevoel weer te krijgen, gebruik ik het veel als motivatie. Als het een slechte dag is op de training of zo, zegt de 27-jarige, daar verlang ik naar in Tokio.

Er zijn niet veel wedstrijden meer geweest sinds Noorwegen in maart vorig jaar werd gesloten. Maar het was afgelopen herfst een NM-goud en King’s Cup, wat een goede bevestiging was.

– Ja, het was heerlijk. Dit was mijn eerste King’s Cup en het was leuk om ook in NC een goede race neer te zetten, zegt Amelie.

Krijg hulp van je vriendin

Thuis is Amalie nu gesetteld in Oslo. Op 17 mei vorig jaar werd bekend dat de in Denemarken geboren vete met Axel Lund Svendal.

En wanneer zijn vriendin Olympisch kampioen en wereldkampioen in haar sport is, maakt Amalie van de gelegenheid gebruik om waardevolle ervaring van hem op te doen.

– We kunnen gaan zitten en dineren en ergens over praten, en dan kan ik ineens met een vraag komen: “Hoe ga je echt om met de zenuwen van de competitie, of hoe ben je erin geslaagd om daarna terug te komen veel blessures?” , zoals jij zegt.

Ze benadrukt dat het prima is om bij iemand te zijn die verstand heeft van wat je doet, ook al is hun sport anders.

– Veel mentaliteit wordt hetzelfde. Hij is een paar keer op wedstrijdsettings geweest en weet met zenuwen en dat soort dingen om te gaan. Amalie concludeert dat hij veel meer ervaring heeft dan ik, dus het is leuk om te horen hoe hij het heeft aangepakt.