De damesbasketbalcoach beantwoordde een vraag niet direct na het seizoen van zijn autokerkhof

Holland – Hope College damesbasketbalcoach Brian Morehouse zei allerlei positieve dingen over zijn vliegende Nederlander na het verslaan van Train University 64-54 op zaterdagmiddag.

De overwinning van de MIAA Tournament Championship-wedstrijd sloot Hope’s tweede opeenvolgende verliezende seizoen af ​​en het zorgde voor een vliegend Nederlands record voor opeenvolgende overwinningen met 45. Het was Hope’s derde overwinning dit seizoen op de als derde geplaatste favoriete Train.

Maar toen hem werd gevraagd wie een wedstrijd tussen het team van dit jaar en zijn team van het Nationaal Kampioenschap van 2006 zou winnen, schreeuwde Morehouse.

“Ik heb het niet aangeraakt met een paal van 3 meter,” lachte Morhouse.

Het voor de hand liggende verschil tussen het team van dit jaar en het team dat 15 jaar geleden de titel won, is dat het team van 2006 de kans kreeg om voor de nationale kroon te spelen. De wedstrijd van zaterdag was de laatste wedstrijd van het 16-0 Flying Dutch-seizoen toen het Divisie III dames nationaal toernooi werd afgelast vanwege een coronavirusinfectie, die werd gestopt toen Hope vorig jaar 29-0 was en opschoof naar Sweet 16.

Terwijl Morehouse zijn frustratie uitte dat er geen nationale competitie was, prees hij zijn vliegende touch omdat hij bij het seizoen bleef nadat het toernooi weken geleden was afgelast.

In feite werd het vliegende Nederlandse autokerkhof honden, vooral voor de veiligheid. Hope scoorde zaterdag 28 punten vanaf 28 keerpunten, waaronder een omzet van 19 punten in de eerste helft, wat de Flying Dutch 37-24 opleverde tijdens de rust. Hope had 64 bezittingen in vergelijking met Train 43 in het spel.

“Ik weet niet hoe het begon, maar toen we terugkwamen en begonnen met trainen (na de pauze), begon ons team te spelen als autokerkhofhonden,” zei Morehouse. ‘We beschouwen de rechtbank.

‘Ze begonnen te blaffen, en toen begonnen ze te blaffen. Het is gek. We hebben een bot dat we uit Iowa hebben meegenomen dat een meter lang zou moeten zijn. Onze trainer heeft ons een koeienbeen gegeven, maar we noemen het ons hondenbot, hij heeft het meegenomen uit Iowa en heeft het op 20 januari in onze praktijk gebracht. We waren al autokerkhofhonden en toen ging het naar een heel nieuw niveau. ​

De overwinning van zaterdag brak het record van 44 opeenvolgende overwinningen van 2005-2007. 45 overwinningen is de achtste langste in de geschiedenis van NCAA Division III. Hope heeft geen wedstrijd verloren sinds het werd uitgeschakeld in de tweede ronde van het nationale toernooi op 2 maart 2019 door Wardberg.

Een bepaald aantal fans was toegestaan ​​in de wedstrijd van zaterdag. 220 toeschouwers keken in het seizoen vroeg naar het Nederlandse parcours met 11-8 vliegen voordat ze de controle overnamen met 24-4 runs.

Train eindigde zijn seizoen met 14-3, waarbij alle drie de verliezen naar Hope gingen. Thunder kwam in de tweede helft tot een rally. Thunder, met een achterstand van 17 punten in de eerste helft, verkleinde de achterstand naar 51-46 en controleerde 6:20. Maar het was zo dichtbij als ze maar konden krijgen.

Negen verschillende spelers scoorden voor de Flying Dutch, met Kendall Schunweld en Sidney Mölller elk met negen punten voor. Casey Desmid en Olivia Vosquil voegen er elk negen toe. Er waren ook vijf diefstallen in Vosco.

“Dit is vandaag ons nationale kampioenschap”, zei Morhouse. “Het was tegen de top vijf teams van het land, het is erg moeilijk om drie keer een team te verslaan. We waren op jacht naar het hele ding. We zagen dit als onze nationale kampioenschapsweek. Het komt het dichtst in de buurt. Maar totdat we krijgen de kans om een ​​geweldig team als Train te spelen, ik denk dat we onze waarde hebben bewezen.

“Toen ze het nationale toernooi afgelast hadden, moesten we een grote beslissing nemen om verder te spelen. Het was aan de spelers om verder te spelen. Het was niet de beslissing van de coaches. Als er een speler was vertrokken, zou ze het respect hebben gehad. van elke speler in de kleedkamer. Maar ze kozen er allemaal voor om het te doen. Ze kwamen niet alleen terug, ze deden het met een hart en integriteit, met een arbeidsethos om elke dag te komen en geen sluiproutes te nemen zonder een nationaal kampioenschap. “

Verder

Waarom het Hope College meisjesbasketbalteam met negen spelers begon tegen Kalamazoo College