Huissen TV

Informatie over Nederland. Selecteer de onderwerpen waarover u meer wilt weten over Huissen

De moorddadige Communistische Partij van China

  • Bernd Zweinstein

    Hoogleraar politieke wetenschappen, Universiteit van Oslo / Beijing University College

Dit jaar markeert de 100ste verjaardag van de Communistische Partij van China. Repetities hier vanaf 1 juli dit jaar tot een ceremonie. Foto: AP Photo / Ng Han Quan

China was de tweede in een reeks moordregimes van 1900 tot 1987.

Discussie
Dit is een discussiepost. De commentaren in de tekst zijn voor rekening van de auteur.

De Chinese Communistische Partij vierde haar 100-jarig bestaan ​​met de gebruikelijke zelfhelderheid die kenmerkend is voor dictatoriale bewegingen.

Het moorddadige verleden van deze partij en de massale misstanden tegen de eigen bevolking zijn echter buiten beeld.

In het algemene beeld van megamoordenaars van de 20e eeuw, wordt Mao’s China vermeld met 35,236 miljoen slachtoffers. Tijdens 1923-1947 (guerrillaperiode) was het dodental 3.466 miljoen.

China was de tweede in een reeks moordregimes van 1900 tot 1987. De Sovjet-Unie van Stalin staat op de eerste plaats (61,911 miljoen). Hitlers Duitsland nummer drie (20,946 miljoen). Hieronder staan ​​het regime van Chang Kai Shaikh (KMT), Japan en Cambodja.

Het is de natiestaat die zijn eigen mensen doodt door middel van genocide, executies, deportaties, hongersnoden, voedsel en andere vormen van misbruik.

Natuurlijk natuurlijk?

Franse onderzoekers Stephen Cordois en. Weergeven op Het zwarte boek van het communisme Communistische regimes en partijen in de 20e eeuw zijn verantwoordelijk voor meer dan 100 miljoen slachtoffers.

Van 1959 tot 1961 alleen tijdens Mao en “The Great Leap Forward”, zouden de aanbiedingsaantallen variëren van 35 miljoen tot 60 miljoen, afhankelijk van de berekening. De Culturele Revolutie van 1966 kost naar schatting een miljoen slachtoffers.

READ  Klimt snuift Europese kwartfinales - verslaat AZ Alcmar in finale

Boeken van Nederlands-Britse historici Frank Dickett en RJ Rammels zijn hier standaardwerken China’s bloedige eeuw: genocide en bloedbad sinds 1900.

Nu het regime in Peking goed is in het ontwikkelen van een goed beeld van China, zijn deze werken zeer relevant als achtergrondmateriaal. Zonder eerlijkheid is er geen eenheid.

Een kopie van deze studies is naar de Chinese ambassadeur in Oslo gestuurd naar het New Chinese Research Center van de Universiteit van Oslo.

Hoe zit het met degenen die in het curriculum van de cursussen van het centrum zitten?