De rechten van EU-burgers in het VK verdwijnen

© Gepresenteerd door ABC News
EU-burgers die woensdag om middernacht geen permanente verblijfsvergunning aanvragen, lopen het risico te worden uitgezet, zelfs als ze al tientallen jaren in het VK wonen.

Vijf jaar na het Brexit-referendum heeft de terugtrekking van Groot-Brittannië ernstige gevolgen voor velen die tientallen jaren van vrij verkeer tussen de EU en het Verenigd Koninkrijk hebben genoten.

Miljoenen Europeanen hadden woensdag om middernacht een permanente verblijfsvergunning in het VK moeten aanvragen om te voorkomen dat ze de rechten verliezen die velen hebben genomen. Deze omvatten het recht om te werken, een huis te huren en toegang tot sociale zekerheid. In het ergste geval zouden ze worden uitgezet.

Dit geldt ook voor Britten die in EU-landen wonen.

De ouderen kunnen eruit

In Groot-Brittannië bestaat de vrees dat tienduizenden Europeanen, misschien zelfs honderdduizenden, geen deadline hebben gekregen. Deze zorg geldt vooral voor ouderen die al tientallen jaren in het land wonen en voor minderjarigen met ouders die niet weten wat ze moeten aanvragen.

Statistieken tonen aan dat 2 procent van de aanvragers 65 jaar of ouder is.

Er is ook het risico om tussen ongeveer 2.000 kinderen te vallen en alle stoelen die door gemeenschapsfunctionarissen worden verzorgd, en andere kwetsbare groepen lopen het risico zonder wettig verblijf te eindigen.

Marlis Hazelton, 55, beschouwt Engeland al meer dan 30 jaar als haar thuis. Hij was Nederlands staatsburger, maar trouwde met een Britse man en baarde zijn kinderen op Britse bodem. Ze beschouwt zichzelf als een “permanente entiteit” in Groot-Brittannië en heeft vóór de Brexit geen enkele gedachte over haar immigratiestatus opgeofferd.

Voor Hazelton en anderen is dit het moment van de realiteit, om gewone mensen de gevolgen te laten zien van het referendum dat vijf jaar geleden plaatsvond. Hij vroeg een verblijfsvergunning aan en die werd toegekend, maar het hele proces heeft geleid tot nieuwe onzekerheid over het leven dat hij heeft opgebouwd aan de andere kant van het Britse Kanaal.

– Ik voel me niet stil. Ik maak me zorgen over de toekomst. Ik heb geen gevoel van veiligheid als ik oud word als buitenlander. Het thuisgevoel is verdwenen, zegt hij.

Veel Oost-Europeanen

Volgens de Britse regering hebben zo’n 5,6 miljoen mensen uit Polen en Roemenië een woning aangevraagd. Dit is veel hoger dan de eerste schattingen. De helft van hen heeft een verblijfsvergunning gekregen, terwijl ongeveer 2 miljoen mensen te horen hebben gekregen dat ze gedurende vijf jaar opnieuw een aanvraag moeten indienen.

Laura Barisotto, die deelnam aan de The3million-campagne, die werd opgezet na het Brexit-referendum om op te komen voor de belangen van de EU-burgers van het land, zei dat ongeveer 400.000 mensen nog steeds gespannen waren.

– De mensen van wie we het meest vragen. Je wilt veilig zijn, je wilt plannen maken voor de toekomst, je kunt je voorstellen hoe moeilijk het is om geen zekerheid in het leven te hebben nu er zoveel dingen gaan veranderen, zegt hij.

– derderangs burger

De Russische Daria Ryapsjikova heeft zich in februari aangemeld, maar heeft nog geen reactie ontvangen. Hij werkt samen met een Belgische burger, en hij zegt dat vier maanden wachten “ongelooflijk frustrerend” is. Nu vreest ze dat het uitstel gevolgen zal hebben voor de nieuwe baan waar ze net aan begint.

– Ik voel me een derderangs burger, ook al werk ik hier en heb ik vorig jaar bijgedragen aan de bestrijding van de epidemie, ook al werk ik hier en betaal ik belasting met mijn partner. Nu kon zelfs mijn eenvoudigste aanvraag niet tijdig worden verwerkt, Ze zegt.

Er zijn geen statistieken over hoeveel mensen de deadline hebben gemist. Maar Barisotto zegt dat zelfs een klein percentage van de Europese bevolking in de tienduizenden zit.

De afgelopen weken heeft de 25-jarige, die een achtergrond heeft uit Italië en Brazilië, door het VK gereisd. Samen met andere vrijwilligers heeft hij met verschillende immigranten de omgeving afgezocht en gevraagd om een ​​permanente verblijfsvergunning aan te vragen voordat het te laat is.

Gevolgen na vele jaren

Madeleine Champan, directeur van het Oxford University Immigration Laboratory, zegt dat veel Europeanen, vooral minderjarigen, niet begrijpen dat hun ouders geen aanvraag hebben ingediend en dat ze hun verblijfsvergunning zijn kwijtgeraakt.

– Sommige mensen vinden dit later duidelijk, bijvoorbeeld als ze een nieuwe baan krijgen of een ziekenhuisbehandeling nodig hebben. Hij zegt dat het jaren kan duren voordat de juridische, politieke, economische en sociale gevolgen zichtbaar worden.

De Britse regering heeft gezegd dat het gunstig zou zijn voor degenen met “redelijke gronden” om laat te solliciteren, maar dat nam de zorgen niet weg. Velen realiseren zich echter niet de hoop dat ze in de toekomst kunnen blijven.

– Je down voelen

Elena Remiki, een vertaler die opgroeide in Milaan, startte een project genaamd “In Limbo”, waar ze verhalen verzamelt van EU-burgers in het VK. Hij zegt dat velen zich vernederd voelen door de Britse autoriteiten.

– Veel mensen die hier eerder hebben gewoond, voelen zich niet welkom, het is heel verdrietig om te moeten reizen. Voor sommigen is het erg moeilijk om te vergeven, Ze zegt.

De Nederlandse Hazleton zegt te overwegen haar Britse man en hele familie naar Nederland te halen. Ze is gescheiden.

– Ik hou nog steeds van dit land en mijn hart zal breken als ik wil verhuizen. Tegelijkertijd wist ik niet of ik moest blijven. Als het gaat om het gevoel erbij te horen, gaat er niets boven een laken, Ze zegt.