De storm rond Sophie Elise heeft voor een nieuw soort schittering gezorgd

opmerking:

Andreas Rein Edem schreef: “Ik zou een nieuwe taak willen voorstellen voor journalistiekstudies: markeer deze foto volgens uw normen van journalistieke ethiek en schrijf een beoordeling die ophef veroorzaakt.”

felle media-aandacht eromheen De Instagram-foto van Sophie Elise Van haar en haar vriendin met een witte tas in de hand heeft een nieuw journalistiek genre feller dan ooit mogen schitteren:

Speciale publicatie selectieverklaring.

We hebben het over zaken die moeten verklaren waarom een ​​mediahuis ervoor zou kiezen om de identiteit van een persoon te identificeren of te verbergen. Het doel is om met open kaarten te spelen.

Medier24 startte een metacircus – misschien geschikt voor een vakblad.

VG heeft vanaf het begin de factbox “Dit is waarom we over de zaak schrijven” op al haar zaken staan. Die ook werd geïnspireerd door Dagbladet met “So We Spread the Picture”, waar ze vertellen waarom de ander wordt belasterd.

Dan komt de beurt aan zelfpersen

Aftenposten slaat toe met één Een podcastaflevering van 15 minuten Getiteld “Dit is waarom we praten over onze vriendin”.

De krant bevat ook een langere Nieuwsartikel Waar hun nieuwsredacteur Tone Tveøy Strøm-Gundersen, VG-nieuwsredacteur Tora Bakke Håndlykken en algemeen secretaris Reidun K. over de zaak vertelden.

“Er zijn onafhankelijke redactionele beoordelingen gemaakt op basis van de ethiek en praktijken van de journalistiek”, legt de nieuwsredacteur van VG uit aan degenen die zich misschien afvragen of er iets anders achter de beslissing zat om de ander te identificeren en te anonimiseren.

TV 2 wijdt ook een hele video van Instagram-reels aan hetzelfde onderwerp.

Selecteren of niet selecteren, dat is de vraag

De dagelijkse krant Hij schrijft dat ze er momenteel voor hebben gekozen om de andere persoon op de foto niet te identificeren.

De politieke redacteur van de online krant, Erik Stefansen, was niet onder de indruk van zijn collega’s en schreef in een commentaar: “Het werd enigszins ironisch toen we in door de redactie gecontroleerde media ontdekten dat we de andere influencer niet konden identificeren.”

Maar zelfs als Nettavisen de naam van beiden zou posten, zouden ze het nog steeds hebben over de vriend op de foto. Het zou niet gemakkelijk moeten zijn.

De hoofdredacteur van Se og Hør, Ulf André Andersen, schreef een bijna 300 woorden lange, uiterst persoonlijke tekst over waarom ze, als een van de weinige media, zowel een naam als een foto publiceren.

Spokefugler kon vaststellen dat dit inderdaad een uitzonderlijk lange tekst was voor seher.no.

“Het Radar-stel behoort tot de grootste influencers in Noorwegen. Velen in de Noorse media konden alleen maar van hen dromen”, schrijft Andersen.

Op zondag plaatste het onderwerp een probleem met de titel “Het spijt me” naar een foto van Sophie Elise en collega-podcaster, Fetisha, op de voorkant van de online krant. Hebben ze eindelijk de influencer aan het praten gekregen?

Nee, het was alleen redacteur Danby Choi die Mijn excuses voor zijn opmerking Waar hij zijn vriendin verdedigde.

Cyclus van beroemdhedenschandaal

Persoonlijk zou ik willen dat de redactie ons een oordeel zou geven over de uitgebreide en uitgebreide berichtgeving in de pers. Het is interessanter in termen van journalistieke ethiek dan in termen van definitie.

Het is bijna veilig om te betwijfelen of dekking iedereen ten goede komt.

Het verloop in dit soort gevallen is meestal als volgt:

Beroemdheden worden ontmaskerd op sociale media, mogelijk door Mads Hansen. Dit wordt gevolgd door de volledige SoMe-distributie. Het duurt dus maar een minuut of twee voordat mensen vragen: “Waarom schrijft de pers hier niet over?”

De pers weet het natuurlijk allemaal, maar het werkt om een ​​serieuze journalistieke invalshoek te krijgen, en wordt dus in elkaar geslagen door de alternatieve media die de zaak goed aanpakken.

Dan volgt algemene veroordeling in de vorm van x aantal Kronieken. De druk van de media wordt uiteindelijk zo groot dat mensen medelijden hebben met het verdedigen van beroemdheden in nieuwe artikelen. En Ondertussen zitten de beroemdheden stilletjes in de booten na een week of twee gaat alles vanzelf kapot.

De media krijgen klikken. De betrokkenen zullen uiteindelijk met hun eer naar buiten komen zoals ze zijn en zelfs als grotere profielen of beroemdheden. Dat wil zeggen, met een stijging van de marktwaarde.

saai?

Als ik zou proberen in de hoofden van de lezers te kruipen, is dit spel moeilijk te begrijpen. Want hoe kunnen media die opereren onder dezelfde ethische leidende principes van de journalistiek – het label van de redactie en het label Be Careful – tot zeer verschillende conclusies komen over identificatie?

Maar het is een kracht die de media anders beoordelen, aldus Raydon K. Nebo van het Genootschap van Redacteuren.

“Bedenk hoe saai het zou zijn als alle redacteuren dezelfde beoordelingen zouden maken”, zegt Nybo. Aftenposten.

Niemand heeft gezegd dat journalistiek een exacte wetenschap is.

Daarom zou ik een nieuwe opdracht willen voorstellen voor journalistiekstudies: label deze foto volgens jouw normen van journalistieke ethiek, en schrijf een beoordeling die ophef veroorzaakt!

———————————————-

Dit is een opmerking en drukt de mening van de auteur uit. Schrijf je graag in Medier24? Stuur je bericht naar [email protected].