Debat, Noordelijke Gezondheid | Geweldige kans voor Helse Nord

De achtergrond hiervan is waarschijnlijk inmiddels bij de meeste mensen bekend. Kortom, eind 2022 kreeg Hells Nord van de minister van Volksgezondheid en Welzijn, Ingvild Kirkwall, de opdracht om de economie te controleren en de verdeling van banen en taken tussen bedrijven te evalueren. Helse Nord is verantwoordelijk voor de gespecialiseerde gezondheidszorgdiensten voor de inwoners van Nordland, Troms, Finnmark en Svalbard. Dit betekent het leveren van gespecialiseerde gezondheidszorg aan bijna een half miljoen mensen, ofwel 9% van de Noorse bevolking, verdeeld over 45% van het landoppervlak. Ter vergelijking bijvoorbeeld. Áhus heeft een groter verzorgingsgebied (ongeveer 600.000 inwoners). Helse-Nord heeft daarom de moeilijke taak om gespecialiseerde gezondheidszorgdiensten te verlenen. Deze diensten moeten vanwege de grote afstanden en moeilijke klimatologische omstandigheden over een groot geografisch gebied en in veel kleine centra worden verleend. De Raad van Bestuur van Helse Nord heeft ervoor gekozen zich te concentreren op structurele veranderingen. Het lijkt erop dat kleine eenheden zullen verdwijnen en het resultaat grote en krachtige eenheden zullen zijn. Ik denk dat de diagnose dat er iets moet gebeuren juist is, maar dat de voorgeschreven behandeling verkeerd is.

Zijn er alternatieve oplossingen?

Helse Nord is nu begonnen met de grootste oefening ooit om de dienst als geheel te bekijken. Alle stenen moeten worden gedraaid. Mijn indruk is dat dit weer een proces wordt waarbij we de dienstverlening (opnieuw) gaan vereenvoudigen, maar wellicht ook centraliseren. Dit wordt gerechtvaardigd door personeelstekorten, hogere kosten voor het gebruik van alternatieven en de noodzaak om tegemoet te komen aan de steeds specialer wordende medische ontwikkeling. Omdat ik het proces graag wilde volgen, heb ik de leden van deze vijf werkgroepen geïnformeerd. Kortom, dit zijn veel hoogopgeleide collega’s en managers die een goede visie hebben op het gezondheidszorgsysteem in Noord-Noorwegen. Daarom vind ik het heel jammer dat het proces al besloten lijkt voordat het zelfs maar begonnen is. Stel je voor dat al deze wijze geesten zich in plaats daarvan zouden richten op wat ik beschouw als de grootste uitdaging: het werven en behouden van professionals.

Ik zie dezelfde uitdagingen waarmee de Raad van Bestuur van KEYKOL en Hells Nord wordt geconfronteerd, maar door deze bijdrage aan de discussie wil ik alternatieve oplossingen bevorderen;

1. “Ziekenhuizen verkeren in een crisis.” Dit was de titel van een van de hoofdartikelen op de UEG Week (Europa’s grootste conferentie op het gebied van gastro-enterologie). De presentatie werd verzorgd door prof.dr. Marcel Levy, voorzitter van de Nederlandse Wetenschapsraad. Hij wees op de crisis die het gezondheidszorgsysteem in bijna elk land ter wereld treft. Er is duidelijk een tekort aan mensen, een tekort aan geld en een tekort aan capaciteit. Ironisch genoeg beleven we een gouden eeuw op het gebied van medische ontwikkeling en onderzoek. Steeds meer aandoeningen kunnen effectief worden behandeld en patiënten leven langer. Om bij te blijven beweren velen dat een derde van de beroepsbevolking in de gezondheidszorg moet werken. Hetzelfde werd destijds gezegd over telefoonoperatoren, omdat destijds werd ingeschat dat een toenemend telefoongebruik zou leiden tot een grotere behoefte aan operators. Maar wat is er gebeurd? Uiteindelijk werden er geautomatiseerde oplossingen ingevoerd, waardoor we vandaag de dag geen enkele telefoonoperator meer in de branche hebben. Dit kan uiteraard niet flexibel binnen de gezondheidszorg (tenzij je naar Star Wars kijkt). Maar het laat iets belangrijks zien: er moet iets veranderen. We moeten anders gaan denken en de efficiëntie verbeteren.

In het huidige gezondheidszorgsysteem is de ‘geneeskunde’ steeds gespecialiseerder geworden. In veel gevallen is dit in het belang van de patiënt. Als u acute leukemie ontwikkelt, wordt u behandeld door iemand die de aandoening eerder heeft behandeld, omdat dit vakgebied zeer complex is geworden en er de afgelopen jaren veel nieuwe behandelingen zijn verschenen. Gelukkig komt acute leukemie niet vaak voor. Er zijn echter nog een aantal andere veel voorkomende ziekten (hartziekten, diabetes, nierfalen, infecties, dementie, enz.). Als een patiënt voor elke individuele ziekte wordt gevolgd door een specialist, zoals een bal in een flipperkast, brengt dit een aanzienlijk gebruik van de gezondheidszorg met zich mee. Aan de andere kant, als je een goed functionerend huisartsensysteem en een goed functionerend plaatselijk ziekenhuis hebt, met artsen en verpleegkundigen die gewend zijn veel van deze veel voorkomende en chronische ziekten te behandelen, zorgt dit voor een veel beter gebruik van de middelen. Met andere woorden: we hebben vooral goede huisartsen en goede lokale ziekenhuizen nodig in Noord-Noorwegen. Dan zal de druk op meer gespecialiseerde diensten ook minder zijn.

2. Het vergroten van het aantal basisverpleegkundigen. Zoals mijn getalenteerde collega (en vice-president van de medische afdeling) Malin Sorensen zei; “Als we essentieel personeel hadden dat kon omgaan met het ziek worden van een zorgverlener, zou ik niet al mijn werktijd hoeven besteden aan het inhuren van vervangers of extra’s.” Vervangingen en extra diensten zijn duur en vaste medewerkers zijn vooral afhankelijk van hun vakantiedagen. Door het aantal essentiële personeelsleden te vergroten, ontstaat er ruimte om te pauzeren, te eten of naar het toilet te gaan. Dienst 8-10 uur. Door het aantal essentiële personeelsleden te vergroten, krijgen verpleegkundigen en gezondheidswerkers meer tijd om voor patiënten en patiënten te zorgen. Het is vervelend om je na verloop van tijd incompetent te voelen op het werk. Het vergroten van het aantal kernpersoneel leidt niet tot een burn-out bij medewerkers, maar blijkt een robuuster en kosteneffectiever bedrijf te bieden, met minder ziekteverzuim. Het doorvoeren van de uitbreiding van het aantal kernpersoneel zal een grote uitdaging zijn, omdat we sowieso kampen met een tekort aan technisch personeel. Maar stel je voor dat Hells Nord met een fakkel naar buiten kwam en zei dat we in Noord-Noorwegen prioriteit geven aan het vergroten van het aantal essentiële werknemers en leefbare werkomstandigheden. Hierdoor zou de werving zijn toegenomen en hadden de studieplekken wellicht ook weer voldoende aanmeldingen gehad. Misschien kunnen enkele van de ‘vermiste’ verpleegsters die het beroep zijn ontvlucht, worden teruggelokt? Het gezondheidszorgsysteem heeft een reputatieprobleem dat serieus moet worden genomen. Het is tenslotte een geweldige plek om te werken! Daarover gesproken: veel mensen hebben opgeroepen tot wijziging van de toelatingseisen voor verpleegkundestudies. Misschien hoef je de geschiedenis van de Noorse literatuur of tweedegraadsvergelijkingen niet te kennen om een ​​goede verpleegster te worden? Salaris tijdens verpleegkundestudies, tekenbonus en gedekte verhuiskosten zijn andere maatregelen waarvan ik denk dat ze weinig zijn gebruikt.

3. Focus op professionele ontwikkeling. Vakken en onderwijs hebben vaak plaats moeten maken voor processen. Alle afdelingen moeten toegewijde verpleegkundigen hebben die zich richten op professionele ontwikkeling in het dagelijks leven. Dan moet daar uiteraard ook tijd voor worden uitgetrokken. Laat alle verpleegkundigen en gezondheidswerkers minimaal één jaarlijkse cursus volgen (buiten hun ziekenhuis). Als loopbaanontwikkeling een centralere plaats zou krijgen, zouden meer mensen met plezier werken en zou het veel gemakkelijker zijn om de geschoolde werknemers die we hebben te behouden. Ook voor pas afgestudeerden zal het makkelijker zijn om in dit vak te komen. Als werknemer voelt u zich ook meer gewaardeerd door uw werkgever. Ondergetekende heeft onlangs samen met de verpleegkundigen van de polikliniek een professionele bijscholingscursus gevolgd in Oslo. We kwamen allemaal geïnspireerd en gemotiveerd terug om meer te doen. Het is lang geleden dat mijn vakkundige verpleegkundige collega’s een opleiding hebben gevolgd.

3. Salaris. Salaris is een lastig onderwerp. Iedereen wil meer. Het bijzondere verleidt tot meer. Wat ik echter beweer is dat leefbare arbeidsomstandigheden en professionele ontwikkeling de belangrijkste zaken voor ons als gezondheidszorgwerkers zijn. Als er iets zou moeten veranderen aan de loonkant, zou het het loon moeten zijn voor avond-, nacht-, weekend- en feestdagen. Een beloning voor extra inspanning als de meeste anderen in de gemeenschap vakantie hebben.

Ook vrije tijd is een belangrijke factor. Naar Noord-Noorwegen komen en een extra week vakantie per jaar hebben, kan een gelijkspel zijn.

Wat dacht je van het bieden van goede loonvoorwaarden om in een ander centrum in het noorden te werken dan waar je normaal werkt. Het is goedkoper om één arts te sturen dan om 100 patiënten te sturen. Mobiele overeenkomsten zijn tegenwoordig al in gebruik, maar ik denk dat dit nog meer potentieel zou kunnen hebben. Dit kan ook worden geïntegreerd in een groter systeem, namelijk een algemene pool van uitzendkrachten, waarbij de betalingsvoorwaarden zeer goed zijn als je bereid bent om als uitzendkracht in Helse-Nord te werken.

Conclusie

Zet in op vaste medewerkers, en er komen er nog meer!

We hebben al onze kleine en middelgrote ziekenhuizen in Noord-Noorwegen nodig, afhankelijk van de omvang van het gebied. Op de Lofoten weten we dat het weer het woon-werkverkeer met de auto en het vliegtuig onmogelijk kan maken. Als we gedecentraliseerd willen blijven leven, moet de gespecialiseerde gezondheidszorg ook gedecentraliseerd worden.

Mijn bewering is dat centralisatie niet de juiste weg vooruit is. Het levert misschien op de korte termijn positieve cijfers op in de berekeningen, maar op de lange termijn moet je gaan luisteren naar professionals die met het dagelijkse leven te maken hebben en de golf van ouderen het hoofd bieden! We moeten gezien worden, leefbare werkomstandigheden hebben, professioneel groeien en betaald worden voor onze inspanningen. Anders zullen minder mensen ons onderwerp beoefenen en zullen meer mensen weglopen van het onderwerp.

Nu heeft Helse Nord de kans om zich om te draaien voordat het te laat is.