DNA onthult: dubbelgangers hebben meer gemeen dan een gezicht

Als je iemand ontmoet die precies op jou lijkt, zullen hun genen waarschijnlijk ook erg op elkaar lijken.

Dit werd duidelijk vermeld in een nieuwe onderzoeksstudie gepubliceerd in het tijdschrift cel rapporten.

Onderzoekers van het Josep Carreras Instituut voor Onderzoek naar Leukemie in Barcelona bestudeerden 32 paar “virtuele tweelingen” – dat wil zeggen twee paren die geen voorouders delen, en met behulp van gezichtsherkenning en algoritmen voor het in kaart brengen van het genoom, ontdekten ze dat er een significant verband tussen hoe veel op je gezicht leek en hoe vergelijkbaar je DNA was.

Het idee kwam van een reeks foto’s genaamd «ik ben niet zoalsAchter hem staat de Canadese fotograaf Francois Brunel. Sinds 1999 maakt hij foto’s van mensen uit verschillende landen en achtergronden die ze ontmoeten.

De hoofdauteur van het onderzoek, professor Manel Esteller, werd geïnspireerd door de reeks afbeeldingen om deze lookalikes te bestuderen. Hij bestudeerde eerder identieke tweelingen om erachter te komen waarom hun kleine verschillen aanhouden. Nu wilde hij het tegenovergestelde onderzoeken: als iemand er bijna hetzelfde uitziet zonder dichtbij te zijn, waarom? schrijft The New York Times.

De studie toont aan dat als twee mensen hetzelfde zijn, dit kan zijn omdat hun gelaatstrekken zijn “gebouwd” uit bijna identieke DNA-sequenties.

Deze mensen lijken op elkaar omdat ze belangrijke delen van het genoom of de DNA-sequentie delen. Het klinkt misschien als algemene kennis, maar het is nooit eerder bewezen, vertelt Esteler aan de New York Times.

Bijna als een eeneiige tweeling

De mensen in het onderzoek bevinden zich in de leeftijdsgroep van 23 tot 78 jaar, met bijna twee keer zoveel vrouwen als mannen. Eerst werden hun gezichten gescand met behulp van drie verschillende gezichtsherkenningsalgoritmen die beoordeelden hoe vergelijkbaar hun werkelijke uiterlijk was. Het bleek dat de helft van hen dezelfde mate van gelijkenis had als identieke tweelingen.

Toen hun genomen in kaart werden gebracht, waren de resultaten duidelijk: de helft van de paren met de meeste gezichtsovereenkomsten had significant meer overeenkomsten in hun genomen dan de helft met meer gezichtsverschillen.

Dit verraste professor Esteller, omdat het ons herinnert aan hetzelfde mechanisme waardoor identieke tweelingen toch enkele kleine verschillen hebben. Hierbij maken niet het schimmelgenoom, maar externe factoren zoals veranderingen in de epigenetica of het microbioom het verschil. Met andere woorden, omgeving en niet genetica.

Op dezelfde manier zijn de verschillen tussen dubbelgangers grotendeels te wijten aan externe factoren in plaats van aan hun eigen genetica, of zoals professor Esteller het stelt:

Genen hebben dubbelgangers in dezelfde doos gestopt, terwijl epigenetica en microbioom ze weer scheiden.

Alle mensen hebben uniek DNA, maar er zijn slechts een beperkt aantal keren dat de genetische dobbelstenen worden gegooid om een ​​gezicht te vormen, dus er treden dubbelgangers op, zegt Esteller:

Er zijn nu zoveel mensen in de wereld dat het systeem zich herhaalt.

gezicht recept

Maar deze ontdekking kan meer doen dan alleen verblinden. Het kan ook nuttig zijn voor de medische wetenschap, zegt Olivier Elimento, hoogleraar computationele genomica aan het Englander Institute of Precision Medicine.

Er lijkt iets heel krachtigs in de genetica te zijn waardoor twee vergelijkbare mensen ook vergelijkbare genoomprofielen hebben, vertelt Elemento aan de New York Times.

Als men voldoende kennis verwerft over hoe gelaatsuitdrukking tot uitdrukking komt in genen, kan dat een aantal voordelen hebben. Volgens Elemento zou de ontdekking artsen kunnen helpen bij het opsporen van genetische defecten als het uiterlijk van mensen duidelijk anders blijkt te zijn dan hun DNA-voorspellingen.

Als dubbelgangers grote delen van hun DNA delen, kan het niet alleen het gezicht, maar ook ziekten delen, zegt Esteller, die hoopt dat de ontdekking de medische wetenschap zal helpen bij het diagnosticeren van ziekten.

Verder hoopt hij dat het bijdraagt ​​aan onderzoek naar de herkenning van mensen uitsluitend op basis van DNA-sporen. In de toekomst kan deze technologie de politie helpen criminelen te pakken te krijgen.

Dit artikel is voor het eerst gepubliceerd in De monteur.