Doet u teveel? Laat Nederlanders je kennis laten maken met de kunst van ‘Nixon’

“Is dat niet zo?”

Ik voel me altijd productief – of nutteloos. Ik realiseerde me dat het maar twee dingen waren. De productie is goed. Niet produceren was zo slecht.

Tot de eerste maanden van infectie. Plots zat ik roerloos, ik kon het niet Doen Omdat ik niet wil. Ik werkte vanuit huis, maar toen ik klaar was, zat ik daar gewoon (ik was eenzaam, geen kinderen). Het maakt niet uit hoeveel zoom-oproepen ik heb gevoerd met familie en vrienden, er was meer tijd … voor niets​ Hierdoor waren alle echte gevoelens die ik in de loop der jaren in de dozen had gestopt, verdwenen. Vreemde pieken van verdriet, eenzaamheid, angst en vreugde. Er waren nieuwe sensaties met betrekking tot de epidemie – zoals misdaad, voedsel, werk en onderdak.

Mijn therapeut zei dat dit nieuwe gevoel gezond was, en als adviserend columniste wist ik dat ze gelijk had.

niets Heel goed voor mij. Vreemd genoeg voelde ik me hierdoor beter Iets Vervolgens.

Dat is de reden waarom toen ik keek naar twee zelfhulpboeken die vorig jaar zijn gepubliceerd – over Nixon – dat de Nederlandse gezondheidspraktijk niets doet – ik ze betrapte. Ik wilde niets liever dan dit in mijn leven, maar ik wilde het goed doen. We moeten niets Om gezond te zijn, zeggen aanhangers van Nixon. Het is niet lui, het is … Wezen​

Olga McKinney “Nixon: Adopting Dutch Art of Doing Nothing” Het werd in januari vrijgegeven als reactie op haar Artikel in de New York Times uit 2019 Over de procedure die het virus heeft doorlopen. In het boek schrijft Making, geboren in Polen en woont in Nederland: “Het werd heel duidelijk dat ik een zenuwaanval had. De hele wereld wilde meer weten over Nixon. De media over de hele wereld stuurden me e-mails en interviewverzoeken. Literaire agenten en uitgevers vroegen me om hen te vertegenwoordigen. Ik was bereid om er (echt) alles aan af te wijzen, maar er was iets met Nixon dat mensen overal leek aan te spreken. ​

Mensen deden te veel en wisten niet hoe ze moesten stoppen. Zelfs als ze geen verantwoordelijkheden hadden, voelde de handeling van het geheugen – een ander gezond concept – als doen Iets​

Hij schrijft: “Mensen van heinde en verre vroegen me om advies om meer tijd te vinden.” Ik weet het niet “, zei ik dan:” Ga vijf minuten zitten en doe het! ” Het helpt niet erg, ik ben bang om iets te doen dat niet voor iedereen vanzelfsprekend is. ‘Doe dit’ vermijdt belangrijke vragen. Waarom kunnen we niets doen?

Strijd maken om de betekenis van niets doen te definiëren. Een groot deel van haar boek gaat over waarom we alles doen Maar nog steeds. Hij onderzoekt gezondheidstrends en de invloed van technologie. Hij overweegt waarom we het zo druk hebben – inclusief hoe het overheidsbeleid en de overheid van invloed zijn op wat we de hele dag in onze hersenen meedragen. In een hoofdstuk over waarom Nederlandse vrouwen gelukkig mogen zijn, schrijft hij: “Nederlandse vrouwen ervaren zelden de lasten van vrouwen in andere landen die niet alleen voor hun kinderen moeten zorgen, maar ook voor hun bejaarde ouders. De meeste Nederlanders zullen het erover eens zijn dat de zorg voor kinderen de verantwoordelijkheid van de ouders is, maar de zorg voor ouderen is een taak van de overheid. Door de overheid gerunde bejaardenhuizen zijn een realiteit van het leven en voor iedereen toegankelijk. ​

Wat betreft de manier om daar te komen, kreeg ik geweldige begeleiding van een ander boek dat is gepubliceerd door het nummer van 16 maart van de Nederlandse journaliste Martje Willems. “De verloren kunst van niets doen: hoe de Nederlanders zich verdeelden met Nixon.” Het ziet eruit als een cadeauboek voor een salontafel met prachtige illustraties van Lona Alders. Sommige pagina’s zijn slechts citaten van beroemdheden. Maar er zijn vragen om te beantwoorden en oefeningen om te proberen. Biedt een mooie illustratie om naar een pagina te kijken. Ik concentreerde me op kleine plaatjes van bijen. Op de volgende pagina wordt voorgesteld om uw telefoon in de vliegtuigmodus te zetten. Ja, gemakkelijker dan het klinkt.

Er is ook een lopend thema over tijd (Making schrijft ook over tijd) – Nixon gebeurt wanneer de klok ongepast is. Het is niet zoals meditatie, je kunt het plannen om het 15 minuten of een uur te doen. Hoe kun je niets doen als je een horloge hebt?

Hoe meer ik de afzonderlijke vragen van McKinney en Willems las, hoe meer ik las over hoe we plannen hadden en hoe ruimte gecreëerd kon worden, en hoe ik ontdekte dat “niets” voor mij enige spontaniteit met zich meebrengt. Je kunt het niet altijd plannen, het is zoiets.

Natuurlijk kan ik proberen een goede Nixon rond te dwalen in mijn buurt, soms kijkend naar een vogel. Maar vogels laten me denken aan mijn partner en vriend die van me houdt, en als ik eraan denk hoe ik mijn vrienden verlies, moet ik ze bellen (hey, sterf). Ik ga terug naar de takenlijst. Dit is niets meer.

McKinney stelt dat Netflix en tv niets hebben. Maar ik accepteer het niet.

Als ik “Fortress” zie met mijn vriendin Lily, ben ik in de diepte van Nixon – deze boeken doen me beseffen dat er niets echts is.

Ja, ik bedoel “kasteel”, de praktische misdaadshow van 2009 tot 2016, “Bones” ontmoet “de moord die ze schreef”. Lily en ik zullen kijken en praten Weergeven in een app vanuit onze beide huizen. Soms krijgen we goedkeuring als rechercheurs een misdrijf oplossen. Het is niet dat ik nergens aan heb gedacht toen we het zagen, maar ik zal eerlijk zijn, mijn hoofd is grotendeels leeg. Er is een misdaad gevonden, een misdaad is opgelost. Er worden personages gevormd, maar ze zetten me op geen enkele manier aan het denken over mijn eigen leven. Ik merk de klok zelden op. Ik zie het niet als onderdeel van een cultureel gesprek; De show eindigde vele jaren geleden.

Ik had gedacht dat dit hebzuchtig gedrag was, maar voorlopig niet, deels vanwege therapie en deze boeken.

Dat is de ervaring. Het is niet productief, maar het voelt stil aan. Na een nacht in Fort-Nixon was het geen wonder dat ik klaar wakker werd Doen​ Om een ​​goede man in de wereld te zijn. Naar Realiseren​ Blij zijn.

Meredith Goldstein en Christina Tucker Bekijk eens per maand zelfhulpboeken. Vertel ze over de zelfhulpboeken waar je van houdt bij [email protected] – en hoe je Nixon beoefent.