Een geluksspel met maar één verliezer

Voor elke training loopt Johannes Hosfluth Klæbo Zonder bondscoach Erald Monsen aan zijn zijde Er is een groeiend geloof dat “Team Klæbo” alleen kan rennen.

Daarom is het alleen een gouden kalf naar de hoogte sturen niet alleen een puur sportspel.

Laat het gouden kalf vrij grazen

Allereerst lijkt het een beetje vreemd dat de Skivereniging enerzijds de verblijven op hoogte voor het zonnige nationale team financiert en vervolgens niet zelf voor de arrangementen zorgt.

Ja, de skibond moet ervoor zorgen dat ze Klæbo en zijn hooggelegen project financieel ondersteunen, maar ze zijn niet succesvol geweest in hun poging om Trønder te steunen en tegelijkertijd de rest van de lopers van het nationale team tevreden te houden, wanneer het Noorwegen de beste hoop op goud in een zwakker sportaanbod.

Voor het eerst in zijn carrière heeft Johannes Husfluth Klæbo te maken gehad met een langdurige blessure. Dan is een nauwgezette opvolging door de coach en fysiotherapeut belangrijker dan ooit, zeker wanneer de meeste revalidatie op 2.000 meter boven zeeniveau plaatsvindt!

Ondertussen is het nu weer zover dat het Noorse langlaufen voor het eerst in vele jaren het seizoen 22/23 ingaat, en er is maar één grote ster in het team.

Het is Klæbo die de meeste aandacht krijgt, het is Klæbo die de meeste medailles en WK-races zal winnen, en het is Klæbo die ervoor zorgt dat kledingleverancier Craft en andere nieuwe partners hun portemonnee openen voor een uitdagend nationaal team, zowel op als naast de baan.

Dat de nationale ploegleiding dan de kans aangrijpt om het gouden kalf vrij te laten grazen op het Italiaanse platteland, lijkt nogal op een kansspel met slechts één verliezer, de Noorse Skifederatie.

Het was een aha.-ervaring

De vorige editie van de Tour de Ski was inderdaad een aha-ervaring voor Johannes Høsflot Klæbo. Tot het seizoen van vorig jaar had Trønder geen hoogtetraining gebruikt, maar met een Olympische Spelen in Chinese lucht om naar uit te kijken, had hij geen andere keuze dan zich op hoogte voor te bereiden.

De laatste tool in de gereedschapskist onthulde onbenut potentieel, en we hebben nauwelijks een krachtigere versie van Johannes Høsflot Klæbo gezien dan we zagen in de klassieke gezamenlijke start in Val di Fiemme.

Interessant is dat de strijd om olympische gouden medailles in het langlaufen hier in 2026 zal worden beslist, samen met het WK op eigen terrein in Trondheim in 2025, dit is het toernooi waar Johannes Hosfluth Klæbo op zijn hoogste fysieke niveau zal zijn.

Wat betreft Høsflot Klæbo zelf, het lijkt erop dat de komende jaren al gepland zijn. De weg naar het WK en Olympisch goud op afstand loopt door de wandeling, wat de rest van de lopers van het nationale team ook doen.

De Byåsen sprinter heeft alles gewonnen wat er een keer en twee keer te winnen valt in sprints. Nu lijkt het erop dat het langverwachte goud in de verte het meest prikkelt.

Tegelijkertijd is Høsflot Klæbo zo superieur in hardlopen dat het het zich kan veroorloven om zelfs de meest extreme hardloopvaardigheden enigszins te verminderen, vooral gezien het feit dat het vermogen in alle opzichten een tandje hoger zal gaan.

Zoals u weet zijn er veel wegen naar Rome, en waarschijnlijk ook veel wegen naar Trondheim-25 en Milano/Cortina-26. Tot nu toe lijken de teamgenoten van Klæbo niet hetzelfde pad te kiezen, en je kunt je afvragen of Johannes Husfluth Klæbo zijn teamgenoten wel nodig heeft.

Wanneer het management van het nationale team hun grote ster niet onvoorwaardelijk steun lijkt te bieden in zijn nobele project, wordt het interessant om te zien hoe lang het gouden kalf zal blijven, voordat het uiteindelijk eindigt als de enige gouden medaillewinnaar voor ‘Team Klabo’.