Filmrecensie ‘Mijn Rembrandt’ – Rijk, obsessief en zo leuk

Film: Er is gewoon iets engs aan het kijken naar een stel geeks en denken dat je net zo goed jezelf kunt zijn. Deze recensent houdt van schilderijen van Rembrandt van Rijn, de grote psycholoog en humanist van de Nederlandse Gouden Eeuw. Er is iets in zijn foto’s dat aan je knabbelt, waardoor je het gevoel hebt dat je naar mensen kijkt op momenten dat ze iets interessants denken en voelen.

Passie en hebzucht

“Mijn Rembrandt” gaat echter niet over mensen zoals ik, maar over mensen met een hoge sociaaleconomische schaal, die de afbeeldingen bezitten die anderen alleen in musea bewonderen. Het zijn aristocraten die zijn opgegroeid met de schilderijen aan de muren, deze nieuwe rijke en ambitieuze museumdirecteuren. De film onderzoekt een intrigerend onderwerp: waar ligt de grens tussen een passie voor kunst en een bevestiging van hebzucht voor zichzelf, en op welke manieren beïnvloeden ze elkaar?

Maar zoals vaak het geval is in films met meerdere verdiepingen, zijn sommige boeiender dan andere. Er zijn maar weinig beter dan het epos van Jan Six, of Jan Sixth XI, zoals het eigenlijk heet: een Nederlandse kunstkenner van adellijke afkomst, afstammeling van 1 januari Six, en typerend voor een van Rembrandts beroemdste portretten. Elf is geobsedeerd door zowel Rembrandts kunst als de behoefte om te laten zien dat hij meer is dan een verwende heer. Hij wil een stempel drukken en krijgt zijn kans als er bij veilinghuis Christie’s een schilderij verschijnt waarvan hij, en niet de experts van Christie’s, Rembrandt niet kent. Dit zorgt ervoor dat hij een aantal keuzes maakt die hem vrienden en reputatie kosten