God vinden in de behandelkamer

Wist je dat religieuze mensen dezelfde strategieën gebruiken die psychologen gebruiken om stress te verminderen bij levenscrises?

Dat blijkt uit een Amerikaans onderzoek uit 2021. Uit het onderzoek blijkt onder meer dat religieuze mensen die religie gebruiken om moeilijke tijden door te komen, minder psychische aandoeningen hebben dan anderen. Het verbaast me niet.

Religie en spiritualiteit kunnen de menselijke behoefte vervullen om betekenis te vinden en existentiële behoeften te dekken – vooral in tijden van onzekerheid, zoals tijdens een pandemie.

Veel patiënten en familieleden weigeren over God te praten in de behandelkamer, en er is een gebrek aan kennis van cultuur en religie onder psychologen, schreef ik in het artikel “Religiegebied” in Tijdschrift van de Noorse Psychologische Vereniging anno 2020.

Meer artikelen Hij wijst er ook op dat religie een taboe is in de psychologie. Sigmund Freud geloofde dat religie irrationele ideeën aanmoedigt, terwijl anderen religie en religiositeit als twee speciale dingen zien.

Religie en geloof zijn vereist Maar in het psychologieonderwijs Studies tonen aan dat veel psychologen vooroordelen hebben Tegen religie en spiritualiteit. Is het dat religie en psychologie onverenigbaar zijn?

complexe kruising

Mijn goede vriend en ik praten veel over hoe we een brug kunnen bouwen tussen psychologie en religie. Zij is psycholoog en heeft ruime ervaring na vele jaren werken met minderheden. Zelf ben ik een masterstudent aan de Faculteit Godgeleerdheid van de Universiteit van Oslo en reken ik islam en psychologie als een van mijn vakgebieden.

We hebben het over de complexe kruising tussen psychologie en religie. Hoewel steeds minder mensen religie als existentieel platform hebben, moeten velen nog steeds over religie en spiritualiteit praten. Velen geloven misschien niet in God, maar ze behouden het spirituele aspect van religie.

Aangezien religie, existentiële vragen en spiritualiteit diepe gevoelens bij mensen oproepen en de diepste waarden van mensen raken, zouden praktiserende psychologen misschien op hun hoede zijn om dit aspect te benaderen?

God maakt deel uit van het genezingsproces

Geestelijke en existentiële zorg zouden deel moeten uitmaken van de beroepsopleiding in de gezondheidszorg. Waarom wordt religie dan voor veel psychologen als taboe beschouwd? In mijn religie is psychologie een onderdeel van de islam sinds het begin van de religie. Islamitische psychologie is een onafhankelijke discipline in de islam en wordt psychologie genoemd, wat zich direct vertaalt in wetenschap over jezelf.

Vroege moslimfilosofen, artsen en wetenschappers hebben bijgedragen aan een duidelijk begrip van geestesziekten. Al-Razi (865–925), al-Balkhi (850–934) en Ibn Sina (980–1037) kregen en hadden een medische opleiding – ze behandelden slapeloosheid, verlamming, beroerte, epilepsie en gebruikten een vorm van cognitieve therapie om depressie en angst te behandelen.

Ze hadden een holistische benadering van mensen met mentale en fysieke aandoeningen, en ze geloofden dat het hart, de ziel, de hersenen en het leiderschap als een geheel met elkaar verbonden zijn. Ze keken naar de invloed van omgevingsfactoren op een persoon – zoals gebrek aan huisvesting, lichaamsbeweging en voeding.

Het is belangrijk om de westerse psychologie te onderscheiden van de islamitische psychologie als vakgebied, waar de vestiging van God een groot deel van het behandelproces is. Hoewel de islam een ​​rijke geschiedenis van spirituele, holistische en existentiële opvoeding heeft gehad, stopte dit ergens. Dit deel van de islam is verdwenen. Maar de laatste decennia is het weer een populair vakgebied geworden, Inclusief de Verenigde Staten.

God kan geen genezer zijn

Hoewel onderzoek aantoont dat religieus zijn geestesziekten kan voorkomen, is geestelijke gezondheid een onderbelicht en taboe-onderwerp in veel minderheidsgemeenschappen. Houdingen ten opzichte van mentale en mentale gezondheid worden nog steeds geassocieerd met een gebrek aan gehechtheid aan God. De pijn kan erger zijn, omdat velen met schuldgevoelens rondlopen.

Angst en depressie worden in veel culturen niet gezien als psychische stoornissen, maar eerder als een zwakte van iemands geloof. Geestelijke gezondheid mag nooit worden onderschat. Misschien moeten psychologen gewoon beter worden in het uitbreiden van het interpretatieveld rond religie en andere existentiële platforms?

Veel maatregelen, zoals het vergroten van informatie over geestelijke gezondheid om het vertrouwen in de geestelijke gezondheidszorg te vergroten, moeten worden geïntegreerd in de dialoog met minderheidsgemeenschappen. Het vergroten van informatie over de gezondheid van immigratie moet ook een prioriteit zijn, omdat vluchtelingen een groeiende groep patiënten vormen. Schulden maken vaak deel uit van de bagage die ze met zich meedragen. Het hebben van de juiste kennis over religie en cultuur is hierbij van groot belang.

God kan niet alle vormen van geestesziekte oplossen, maar ik geloof dat het belangrijk is voor psychologen om de individuele percepties van het leven en de existentiële behoeften van mensen serieus te nemen, vooral wanneer geloof zo’n groot deel van iemands identiteit is. Het gebruik van religieuze copingstrategieën in de behandelkamer kan veiliger zijn voor de cliënt dan zich te wenden tot een religieuze leider die geen psychologie als beroep heeft.

Religies hebben immers duizenden jaren bestaan ​​en gedijen. Rituelen zoals gebed, meditatie en spiritualiteit hebben veel mensen geholpen de zin van het leven te vinden, hebben ons geholpen sociale groepen te vormen en mensen bij elkaar te houden in een gemeenschappelijk geloof en verbondenheid.

Met andere woorden, religie is voor veel mensen een belangrijk begrip van leven en identiteit. En dan is het niet meer dan normaal dat je ook een grotere positie krijgt in het psychologievak?