Hier worden geen verwijzingen afgewezen – nieuws, professionele gezondheidsdiensten, politiek en economie, geestelijke gezondheid, wachtlijsten

In principe zullen we iedereen ontmoeten omdat het moeilijk is om te beoordelen op basis van verwijzingen. Trond Ari zegt dat het beter is voor mensen om een ​​dokter te ontmoeten die iets kan zeggen over wat gepast is om te doen, dan om een ​​koude afwijzingsbrief per post te ontvangen.

Hij pleit er al jaren voor dat alle patiënten die zijn doorverwezen voor een GGZ-behandeling, voor een gesprek worden opgenomen. “Waarom wijzen we patiënten af?” Mantra klinkt uit de Nordfjord.

Over de instelling

Wachtlijsten zijn op donderdag al enkele jaren gesloten, begon hij met een presentatie die hij vorig jaar gaf aan de raad van bestuur.

Ik heb een kleinere kliniek gevormd, kan dit voor een grotere kliniek worden geïmplementeerd?

– Ik kan niet begrijpen dat de maat een punt op zich is. Ik weet dat het oefenverschil erg groot is. Ook binnen ons bedrijf zijn er grote verschillen. Maar we financieren het aandeel per hoofd van de bevolking in het verzorgingsgebied, dus de toegang tot de middelen is hetzelfde. Dan moet je bijna de verschillen met de modus operandi en de positie uitleggen.

De vraag is waarschijnlijk hoe je het wilt, voegt hij eraan toe.

Het aantal geweigerde verwijzingen in de geestelijke gezondheidszorg is al jaren stabiel rond de 20 procent, zowel voor volwassenen, kinderen als jongvolwassenen.

Aarre merkt op dat hij jarenlang geloofde dat het probleem in de eerste plaats niet de toegang tot middelen was.

– Dit is de functie van de taak die we zullen uitvoeren.

We moeten bereid zijn om goed werk te leveren door prioriteiten te stellen. Als we met iedereen rekening houden, moet er een deel zijn dat we niet kunnen volgen, en in plaats daarvan hebben we andere goede diensten nodig. Misschien hadden sommigen van degenen die een langdurige behandeling ondergaan, een kortere periode moeten hebben gehad als de middelen eerlijk waren verdeeld.

Het feit dat alle werknemers moeten worden betrokken en toegewijd aan het prioriteren van werk, is een belangrijk uitgangspunt. Maar dit is niet vaak het geval.

Prioriteiten kunnen niet alleen worden gesteld
De leider wordt als enige verantwoordelijk voor het stellen van prioriteiten. dit werkt niet. We hebben te allen tijde meer dan 500 patiëntcases openstaan. Niet iedereen kan hier alleen een overzicht van krijgen, dus hier moet de individuele medewerker samen met de betrokkenen ontdekken wat het belangrijkste is en redelijke prioriteiten stellen. Ik denk dat niemand ons meer kan bekritiseren omdat we helemaal geen tijd hebben om alles te doen. Maar we moeten ervoor zorgen dat we eerst het belangrijkste doen.

– Geen wachtlijsten, wat doe je?

We evalueren en delen iedereen tegelijkertijd uit aan de therapeut. Het plan is om volgende week patiënten een afspraak te geven, zegt Ari.

– Geen geheime koeien
Uit cijfers van de Noorse patiëntenregistratie blijkt dat meer dan 10.000 patiëntovereenkomsten zijn uitgesteld – dat wil zeggen dat het ziekenhuis zijn interne deadline heeft overschreden wanneer het bedrijf vindt dat een patiënt na het eerste uur moet worden behandeld – 10.000 keer.

Patiënten die deze overeenkomsten hebben, kunnen in sommige gevallen meerdere patiënten zijn – en staan ​​dus eigenlijk in een aparte wachtrij “in het ziekenhuis”, de zogenaamde binnenste rij, die Dagens Medisin eerder noemde.

– Hoe zorg je ervoor dat patiënten zich niet in een interne wachtrij opstapelen – dat wil zeggen, ze krijgen het eerste uur snel de tijd om “binnen” te zijn, maar moeten dan wachten – nadat ze snel zijn binnengekomen?

We hebben hier geen geheime interne wachtlijsten, nee. Wanneer een patiënt klinisch wordt geëvalueerd, worden alle gevallen, ook de mijne, besproken in een multidisciplinair team. Daar nemen we een standpunt in over wat we moeten voortzetten – en wat de behandeling zou moeten zijn. De problemen wachten niet op verdere behandeling. We hebben een overzicht dat dit niet gebeurt.

Nordfjord is de enige plaats in het Westen die dit doet?

Mensen doen dingen op verschillende manieren. Het moet Hui (minister van Volksgezondheid Bint Hui, nota van de redacteur) van streek zijn geweest dat de dingen anders worden gedaan.

Misschien is er in ons vakgebied geen sterke interesse om over goede oplossingen te lezen, ga dan zelf hetzelfde doen. Dit geldt ook voor ons: als we horen over anderen die iets slims hebben gedaan, zeggen we graag: “We zijn speciaal, en het werkt hier misschien niet.”

Het is alweer een aantal jaren geleden dat de wachtrijen in Nordfjord DPS werden opgeheven.

Ons doel is altijd geweest dat de gemiddelde wachttijd in de poliklinische setting niet meer dan 20 dagen bedraagt. Een verblijf van 24 uur heeft echter een langere wachttijd.

Begrijp niet dat iemand het aandurft

Op verschillende plaatsen is het gebruikelijk om de patiënt te bellen als de deadline nadert, om hem te vragen of hij wat langer op de wachtlijst zal staan ​​in plaats van hem naar Helfo te brengen. Velen geloven dat dit een vorm van misleiding is om de cijfers er beter uit te laten zien. wat denk je?

– Ik heb hier twee meningen over. De ene is iets met een mindset wanneer je opzettelijk deadlines nadert; Hoe kom je op het punt waarop je de deadline nadert? Hoe is dat mogelijk? Als we een verwijzing krijgen, moeten we een deadline stellen op basis van een goede medische evaluatie. Als u zegt dat de langste redelijke wachttijd 12 weken is, heeft u gezegd dat het onredelijk is om 13 weken te wachten.

– Als ik je met open ogen open diensten verleen; Ik begrijp niet hoe het gaat.

Als afdelingshoofd kan ik mezelf niet in de spiegel zien als we dan onverantwoord omgaan met mensen. Als de deadline nadert, is de vraag: wie zal vanavond worden gevraagd om overuren te maken om deze kwestie uit de wereld te helpen? Omdat ik heb besloten dat iets anders onhoudbaar is. Ik begrijp niet dat iemand het zou durven.

Maar er zijn ook meer ‘technische’ deadlines waar gevallen zijn overwogen, maar nog niet adequaat zijn behandeld. Dan zou het redelijk moeten zijn dat patiënten zelf kunnen kiezen of ze lokaal behandeld willen worden – of ze doorverwijzen naar anderen. Maar – veel hiervan kan mensen snel in de weg staan ​​om hun rechten op te geven, in plaats van ons hard te maken. Het was stom dat mensen die een lokale show wilden, aanbiedingen van Helfo moesten accepteren.

Politici ongeduldig?
Overigens staat er in de prioriteringsgids niets waarop patiënten zo lang mogelijk moeten wachten. We moeten niet beginnen met de maximale wachttijd, maar met de minimale wachttijd. Haal mensen naar huis – en beoordeel ze. Als wordt aangenomen dat de patiënt op de een of andere manier gezondheidszorg verdient, moet de taak worden uitgevoerd. Dus waarom zou u het niet meteen doen?

Ari zegt dat hij verbaasd is over hoe ongeduldig de politici zijn:

Als je kijkt naar de wachttijden die ze ons willen laten vervullen, namelijk 35 dagen voor kinderen en tieners, dan vind ik dat nog steeds erg lang wachten. 35 werkdagen zijn zeven weken, dus kinderen en jongeren in nood moeten gemiddeld zeven dagen wachten op een evaluatie. Vreemd genoeg scherpen politici de toon niet aan en komen ze met minder cijfers.

– Ik merk op hoeveel intenties van het ministerie en de directie de praktijk niet veranderen. Het lijkt mij misschien dat er strengere straffen nodig zijn. Omdat er bevelen zijn, maar in werkelijkheid ben je vrij om ze op te volgen of niet. We hebben op deze gebieden meer toegewijd lokaal bestuur nodig, zegt R.

Hoog: – inspirerend

Minister van Volksgezondheid en Welzijn Bint Hui (H) is echter van mening dat de richtlijnen al heel duidelijk zijn, en het heeft geen zin om zwaardere straffen op te leggen, zegt Ari:

Wat Nordfjord DPS doet, is inspirerend, maar iedereen vragen om zich op deze manier te organiseren zou diep ingrijpen in de individuele DPS. Het is een doel om het aantal afwijzingen te verminderen, en niet in de laatste plaats is het belangrijk om het alternatief te informeren wanneer iemand wordt afgewezen. Dit is een prioriteitsgebied in nieuwe gezondheidsorganisaties en er wordt aan gewerkt in de processen van het pakket voor geestelijke gezondheidszorg, vertelt Høie aan Dagens Medisin.

• Uit cijfers van Nordfjord DPS blijkt dat in 2019 14 van de 399 verwijzingen die ze hebben ontvangen, zijn afgewezen: van de afgewezen verwijzingen zijn er drie onjuist verzonden, twee onjuist verzonden, twee waren te wijten aan een niet-antwoord van een arts en vijf hadden betrekking op gesloten gevallen waarin niets er was iets nieuws gebeurd, en twee waren op zoek naar een traktatie die Nordfjord DPS niet kan bieden. Bovendien werd één verwijzing ingetrokken – één patiënt onderging al een behandeling toen de verwijzing kwam.