Hoe kunnen we de klimaatcommissie vertrouwen als hun rapporten worden goedgekeurd door politici?

Heb je ooit iemand horen zeggen: “Volgens het VN-klimaatpanel moeten we …”?

Het Intergovernmental Panel on Climate Change van de Verenigde Naties schrijft langlopende klimaatrapporten die over de hele wereld worden gebruikt als basis voor belangrijke klimaatbeslissingen.

Maar wist u dat politici het rapport al moeten goedkeuren voordat het wordt gepubliceerd? Maar wacht … betekent dat dat de conclusies van het Intergovernmental Panel on Climate Change politiek en daarom onbetrouwbaar zijn?

Het antwoord is nee, zeggen onderzoekers met diepgaande kennis van het Intergovernmental Panel on Climate Change.

Waarom is het ontkennend antwoord een beetje ingewikkeld? Hier kijken we naar de zware machines van de VN en kijken we dieper naar het proces achter de IPCC-rapporten, en in het kader onder het artikel kun je meer lezen over de balans tussen wetenschap en beleid.

Dit is hoe het Intergouvernementeel Panel inzake klimaatverandering zijn geloofwaardigheid verzekert

De rapporten van het Intergovernmental Panel on Climate Change zijn geschreven door onderzoekers van over de hele wereld. De meeste mensen zijn volledig zelfstandige of hebben een vast loon. Dit betekent dat er geen persoonlijke financiële voordelen zijn voor onderzoekers om aan deel te nemen. Ze doen het omdat ze het spannend en belangrijk vinden, leggen ze uit.

Het de facto orgaan, of de Algemene Vergadering, van het IPCC bestaat – naast onderzoekers – onder meer uit vertegenwoordigers van de regeringen van de 195 lidstaten. Met andere woorden, bijna alle landen van de wereld zijn vertegenwoordigd.

De onderstaande afbeelding leidt ons door het lange proces dat naar het IPCC-rapport heeft geleid.

Wanneer een nieuw rapport wordt opgesteld, selecteert het Intergovernmental Panel on Climate Change een groot team van onderzoekers die zijn voorgedragen door de lidstaten. De onderzoeksgroep is samen gevormd zodat er een goede balans is tussen geslacht, leeftijd en onderzoekers uit ontwikkelingslanden en geïndustrialiseerde landen.

Onderzoekers gingen verder met het schrijven van het rapport, waarbij ze al het onderzoek in het veld verzamelden en samenvatten.

Als er onenigheid of onzekerheid bestaat op een gebied, wordt dit ook in het rapport opgenomen. Het Intergovernmental Panel on Climate Change doet op geen enkel moment zelf onderzoek.

Lees recensies

Met een afgerond rapport in de hand worden deuren geopend en worden onderzoekers van over de hele wereld uitgenodigd voor geweldige peer review.

Dit betekent dat iedereen kan reageren.

Het is de kwaliteitsborging dat alles moet kunnen documenteren en kritisch gelezen moet kunnen worden, merkt Kirsten Halsnæs, hoogleraar klimaat en economie aan DTU Danish, op.

Halsnæs maakt sinds 1993 deel uit van het werk van het IPCC en is nu de hoofdauteur van een hoofdstuk over het versnellen van klimaatbeleid. De les is onderdeel van het beoordelingsrapport dat in 2022 verschijnt.

– Voor elke opmerking die we hebben ontvangen, zullen we rapporteren wat we hebben gedaan, vervolgt Halsnæs.

– Hebben we deze suggestie overgenomen? Hebben we gezegd dat het iets is dat we niet willen opnemen omdat het niet in de context past of omdat het argument niet klopt? Of hebben we net gemerkt dat we daar aan blijven werken?

Dan komen IPCC-onderzoekers tot een nieuw concept, dat op zijn beurt wordt uitgezonden voor peer review en commentaar van de regeringen van de wereld.

De antwoorden van onderzoekers op alle commentaren zijn gratis beschikbaar op de IPCC-website.

Kort politiek getouwtrek

Ten slotte moet het rapport worden samengevat in de ‘Samenvatting voor besluitvormers’.

Dit deel van het rapport wordt door de meeste mensen gelezen en heeft dus meer politieke betekenis. Hoewel wat in de samenvatting wordt vermeld, is overgenomen uit het grote rapport van het Intergovernmental Panel on Climate Change, kan er wat getouwtrek tussen regeringen zijn als het gaat om de formulering in de samenvatting.

Volgens Jens Hesselbjerg, hoogleraar ijs, klimaat en geofysica aan de Universiteit van Kopenhagen, is het opstellen de enige plek waar het IPCC-werkproces een beetje politiek wordt en zich achter gesloten deuren afspeelt.

Hesselbjerg is sinds het midden van de jaren negentig ook betrokken bij het werk van het IPCC. Hij merkt echter op dat de discussies vooral draaien om de mate waarin de verschillende conclusies zeker zijn.

Met betrekking tot het zesde beoordelingsrapport speelt Hesselbjerg een coördinerende rol en zal hij een overzicht houden van het commentaar / reactieproces in een hoofdstuk over regionaal klimaat.

De onderzoeker: er is geen plaats voor politieke opvattingen

De medewerking en goedkeuring van 195 regeringen en een zeer uitgebreide collegiale toetsing dragen bij aan de geloofwaardigheid van het IPCC.

Met andere woorden, regeringen treden op als hoeders van elkaar en slaan alarm als politiek en wetenschap door elkaar lopen.

Jens Hesselbjerg gelooft dat als politici van 195 regeringen het eens kunnen worden over het rapport, er niets politieks aan is. Als dit het geval is, kunnen ze het niet eens worden over:

– Het is vreemd dat er iets in de rapporten staat dat politiek was als alle landen ter wereld het erover eens waren.

Hesselbjerg gelooft dat het IPCC de enige plaats is waar “de wetenschap dwazen overtroeft boven de politieke agenda”.

Wie bekritiseert het Intergouvernementeel Panel inzake klimaatverandering?

Ondanks collegiale toetsing en wereldwijde goedkeuring is niet iedereen fan van het IPCC.

Jens Olaf Bebke Petersen, senior onderzoeker bij DTU Space, bekritiseerde het Intergovernmental Panel on Climate Change in 2012. Hij was onder meer van mening dat de auteurs achter de rapporten een kleinere en meer gesloten groep waren dan men zou kunnen krijgen, en dat ze vasthouden aan een beetje te veel voor hun eigen onderzoek.

Zijn collega Henrik Svensmark, een natuurkundige bij DTU Space, bekritiseerde ook het Intergovernmental Panel on Climate Change in Weekendavisen In 2018. Aangenomen wordt dat het niet voldoende onderzoek omvat naar de impact van de zon op klimaatverandering – wat betekent dat het IPCC gerelateerd onderzoek achterwege laat.

Maar onderzoekers gaven commentaar op het rapport voordat het werd gepubliceerd.

Kirsten Halsons zegt dat ze een trend onder sommige critici heeft opgemerkt: ze geven geen commentaar, maar wachten tot het rapport komt en gaan naar de media en zeggen iets verkeerds.

– Als ze het officiële kanaal gebruiken en deelnemen aan de peer review, wordt er rekening gehouden met de commentaren, zoals ze aangeven.

Wat denkt het IPCC dat we te maken hebben met …?

Mensen hebben veel vragen over het klimaat. Dus wat denkt het IPCC bijvoorbeeld over kernenergie en overbevolking?

Het antwoord op dit soort vragen is heel simpel: Jens Hesselberg antwoordde dat het IPCC niets betekent.

Het is niet de taak van het IPCC om beslissingen te nemen of opmerkingen te maken. Hij voegt eraan toe dat deze taak bij de politieke vertegenwoordigers van regeringen ligt.

– Hesselbjerg zegt dat het IPCC een gereedschapskist is met prijskaartjes op verschillende instrumenten, maar zegt niets over welke tool te gebruiken.

Klimaatcrisis rond de dagelijkse voeding

Zoals gezegd werken alle IPCC-onderzoekers vrijwillig en het lijkt erop dat wat ze ervoor terugkrijgen vooral kritiek, misverstanden en inzicht in hoe slecht het klimaat is. Dus geeft samenwerking met het Intergovernmental Panel on Climate Change hoop of hoofdpijn?

– veel hoop en veel werk – dus als er hoofdpijn opduikt, komt dat door werk, zegt Kirsten Halsnæs, die het werken met klimaatwetenschap echter niet als een last beschouwt.

– precies het tegenovergestelde! Zegt.

Er is enorme vooruitgang geboekt. Ik werk sinds 1993 en er is enorme vooruitgang in de vooruitzichten voor het verminderen van broeikasgassen en het betrekken van de hele wereld.

Jens Hesselbjerg heeft gemengde gevoelens:

Ik heb veel geleerd over klimaatverandering en het helpt hoofdpijn te veroorzaken. Maar het geeft ook hoop. Door de kennis die we vandaag hebben, en de kennis die constant wordt opgedaan, krijgen we een steeds groter overzicht van de omvang van de ramp. We zijn beter voorbereid om iets te doen.

© Videnskab.dk. Vertaald door Lars Nygaard voor forskning.no. Lees hier de originele case op videnskab.dk.