Hoogtepunten halve finalist – It’s not Denmark – NRK Sport – Sportnieuws, uitslagen en uitzendschema

Als je de statistieken van het EK tot nu toe bekijkt, kom je al snel iets vreemds tegen.

Er is meestal een correlatie tussen het winnende team en het aantal kansen. In de loop van een competitieseizoen zijn de kampioenen altijd een van de teams met de meeste pogingen op doel.

Dat was ook grotendeels het geval op het EK. In de lijst met de meeste pogingen voor elke wedstrijd op de site wie heeft gescoord We vonden drie van de vier halve finalisten:

pogingen per wedstrijd

1) Italië – 20.2.

2) Spanje – 19.8.

3) Denemarken – 17.2.

Maar er is een sterke uitzondering. Van de 24 teams die deelnamen aan het EK bereikten hier de vierde halve finale:

22) Engeland – 7.4

Het team dat nu wordt beschouwd als de favoriet om het EK te winnen, betaalt minder vaak dan teams als Slowakije, Wales en Noord-Macedonië. Dit zegt niet veel over Engeland niveau, Omdat ze goed speelden.

Maar het zegt veel over waar de vier teams door werden geïnspireerd.

totaal voetbal

De twee teams die elkaar dinsdag ontmoeten, Spanje en ItaliëBeide speelstijlen doen denken aan clubteams. Ze hebben een flow en interactie waar maar weinig nationale teams in hebben kunnen trainen.

Het is dus logisch dat ze zich allebei lieten inspireren door de vader van het moderne clubvoetbal.

De Spaanse coach Luis Enrique is een legende in Barcelona, ​​waar hij eerst speler en daarna coach was. Daar leerde hij de principes van Barcelona’s traditionele speelstijl: vaak aanvallen, vaak de bal pakken en hem terugkrijgen zodra je hem verliest.

Deze aanpak is gebaseerd op het ’totaalvoetbal’ van Ajax en Nederland in de jaren zeventig. De ster van beide teams was Johan Cruijff, die dezelfde techniek presenteerde toen hij van 1988 tot 1996 Barcelona coachte.

Cruijff had zoveel succes als coach dat Barcelona de techniek als onderdeel van hun DNA behield. Dus toen Luis Enrique in 2014 de leiding over het team nam, was hij vastbesloten om de traditie voort te zetten.

Al in 2015 won de competitie en beker En de Champions League. Toen hij in 2018 president van Spanje werd, twijfelde niemand wat voor soort voetbal hij zou gaan spelen. Cruijff zei graag dat een tegenstander niet kan scoren zolang hij de bal niet heeft.

Op het EK volgde Luis Enrique dezelfde logica.

balbezit

1) Spanje – 67,5 procent.

3) Italië – 56,1%.

4) Denemarken – 54,1%.

9) Engeland – 52,3%.

Voor Spanje is dit een natuurlijke tactische ontwikkeling, aangezien ze met vergelijkbare principes twee Europese kampioenschappen (2008, 2012) en één WK (2010) wonnen.

Maar hoe zit het met Italië, dat vroeger de thuisbasis was van cynisch verdedigend spel?

Nieuw Italië

Italië was tot nu toe het grappigste team op het EK. Ze hebben meer schoten geslagen dan wie dan ook, meer dan Turkije (3-0) en Zwitserland (3-0), en spelen vermakelijke wedstrijden tegen Oostenrijk (2-1) en België (2-1).

Een deel van de verklaring is hoeveel verschillende culturen in elkaar overlopen. 50 jaar geleden speelden de Italianen in Italië en de Spanjaarden in Spanje. Er was geen uitwisseling van ideeën, en zo ontstonden clichés en archetypen.

Italië was bijvoorbeeld verdedigend sterk, met een close mandefensie en lage inzetten in het spel.

Maar vooral in het laatste decennium zijn de oude kenmerken vervaagd. Veel lof gaat uit naar Pep Guardiola, Cruijffs eerste leerling, die tussen 2008 en 2012 als coach van Barcelona een gemoderniseerde versie van ’totaalvoetbal’ afleverde – met avontuurlijk succes.

Sindsdien is het moderne clubvoetbal volledig op de principes van Cruijff gedraaid, ook in Italië. Luis Enrique werd in 2011 door Roma aangenomen met als doel om van het team een ​​klein Barcelona te maken.

Het jaar daarop bereikte een Italiaans aanvallend team de finale van het Europees kampioenschap onder Cesar Prandelli, waar ze werden verpletterd door Spanje.

Sindsdien klaagt de Italiaanse aanvoerder Giorgio Chiellini dat Guardiola de Italiaanse verdediger “vernietigt”, omdat alle coaches nu van achteren willen spelen.

De verdedigers van vandaag zijn goed met de bal, maar ze kunnen niet toekijken. Hij zei in 2016 dat we onze identiteit aan het verliezen zijn.

Maar onder Roberto Mancini combineerde Italië nieuwe ideeën met een oude identiteit. Terwijl de verdediging nog nauwlettend in de gaten wordt gehouden, speelt de rest van het team in hoog tempo aanvallend. De drie spelmakers – Jorginho, Marco Verratti en Nicolo Parilla – zijn een trio waar Cruijff dol op was.

Het doet ons denken aan Xavi, Andres Iniesta en Sergio Busquets, die het centrum van Barcelona regeerden onder Guardiola en Luis Enrique.

Parilla is nog steeds een fan van Xavi en Iniesta, ondanks hun verloving.

– Ze hebben ons allemaal geïnspireerd, zegt Barilla.

Hjolmands inspiratie

Hoe zit het met Denemarken? Cultureel en geografisch staan ​​ze dichter bij Nederland dan Spanje, maar bondscoach Kasper Hjolmand is groot fan van Barcelona-voetbal. Een paar dagen geleden had hij het nog over een van zijn helden.

Een van mijn grootste inspiratiebronnen, Johan Cruijff, zei Hjolmand: “Je kunt niet voetballen met angst.”

Geen wonder dat Denemarken zo beledigend is geweest. Ze maakten 11 doelpunten – alleen Spanje heeft er meer – en ze vermaakten ons met een schitterend potje voetbal.

Met andere woorden, het kan gezegd worden dat al deze drie teams spelen als moderne clubteams.

Alleen Engeland speelt als een modern nationaal team.

1-0 is genoeg

Praktisch gesproken betekent dit dat coach Gareth Southgate zijn strategie heeft gemodelleerd naar de anderen Nationaal team In plaats van ideeën op te doen bij de voetbalclub. Hij weet dat de nationale teams minder tijd hebben om het moeilijke voetbal te spelen dat Cruijff gaf.

Vooruitlopend op het WK 2018 analyseerde Southgate wat eerdere WK-winnaars zoals Spanje en Duitsland zo goed hadden gedaan. Hij had de passing kunnen benadrukken, maar in plaats daarvan concentreerde hij zich op zowel het incasseren van enkele doelpunten als het vaker scoren uit set-pieces.

Daarnaast won Portugal het EK 2016 in defensieve stijl, met één tegenslag in vier wedstrijden in de play-offs.

Het recept werkte voor Southgate. Engeland bereikte de halve finale en scoorde negen van de twaalf doelpunten uit spelhervattingen, inclusief penalty’s.

In die zin werd een formule voor succes op het niveau van het nationale team gevormd: oefen binnenkort op dode ballen en wed dat de aanval het enige doel maakt dat je nodig hebt.

Op het EK kreeg Engeland tot nu toe geen doelpunt tegen. Tegen Duitsland in de kwartfinales gebruikte Southgate vijf verdedigers en twee balwinnaars, zelfs met een zee van getalenteerde vleugelspelers op de bank. Tegen Oekraïne in de kwartfinales scoorde Engeland twee doelpunten uit spelhervattingen.

Engeland heeft dus niet veel doelkansen nodig om wedstrijden te winnen. Ze volgen de les die Portugal hun rivalen gaf in 2016, toen ze in de oorspronkelijke tijd slechts één van de zeven wedstrijden wonnen.

In competitiewedstrijden draait het allemaal om het winnen van wedstrijden.

Op het EK is het belangrijk om niet verslagen te worden.