Kan hij hierna verder? – VG

Brighton (VG) (Engeland-Noorwegen 8-0) Een kwartier voor middernacht liep bondscoach Martin Segren naar Brighton Stadium.

Dit is een opmerking. De opmerking weerspiegelt de positie van de auteur

Samen met mediadirecteur Halvor Leah zat hij weer op de bank.

Het was duidelijk dat hij zijn gedachten moest ordenen na zijn slechtste dag als coach.

Amper drie uur geleden glimlachte en zwaaide hij naar de beroemdheden op de tribunes en was klaar om het te vieren.

De seconden voor haar start waren elektrisch in Amex Stadium: de ontsteking was fel, de sfeer was enorm, de glimlach was groot, de muziek was luid en knuffels veel.

En het leek tien minuten goed. Daarna volgde de 35e slechtste in de geschiedenis van het Noorse nationale team.

Het Noorse team kwam naar voren als een zeer gepassioneerde bokser die nooit zou accepteren dat de tegenstander beter is. Beledigend en respectloos. Noorwegen won de duels. Er was geen angst om het te ontdekken.

Dus beperk het. En hij stopte niet met slaan.

6-0 in de tweede helft, 8-0 aan het einde, en het had veel erger kunnen zijn. Daarna staat het hele stadion en zingt het nieuwe Engelse ballied “Sweet Caroline”, terwijl de ogen van Noorwegen leeg en wanhopig zijn, terwijl ze de fans dapper bedanken voor de wedstrijd.

Wat gebeurde er in de wereld?

Nu hoef je alleen nog maar naar een paranormaal begaafde te reizen. Het lijkt misschien alsof het EK voorbij is, maar het EK is nog niet voorbij. Een overwinning op Oostenrijk op vrijdag betekent een plaats in de kwartfinales, met Spanje of Duitsland waarschijnlijk als potentiële kanshebbers.

De buitenlander sprak van Noorwegen als buitenstaander voor de EK-titel voorbij is. Op dit moment heeft het geen zin om na te denken over het doel van de medaille, maar iemand zou moeten overwegen om de licht getraumatiseerde Noorse spelers weer op weg te helpen.

Er is reden om te vermoeden dat Noorwegen de afgelopen drie jaar is bedrogen door verschillende zeer lichte kwalificaties. Het is misschien niet gemakkelijk te geloven wanneer het wordt gezegd, maar het is heel gemakkelijk wanneer het wordt getest en nu komt de brute waarheid uit.

De hoop was dat Noorwegen dichter bij het niveau van Engeland zou staan ​​dan in hun vorige grote wedstrijd, door met 0-3 te verliezen in de kwartfinales van het WK 2019. Martin Sjögren verklaarde de dag voor de wedstrijd: “Sindsdien hebben we vooruitgang geboekt.”

Noorwegen is ver weg. Veel verder.

Wat vindt de NFF-directie nu echt? Sjögren verlengde zijn contract tot en met het WK van volgende zomer, en niet iedereen was het met deze beslissing eens. Nu is de kwartfinale de minimumvereiste, dus het is afwachten hoe die eruit ziet. 0-8 Sjögren komt er nooit van af.

Oordeel voor de eerste tegenslag kan worden verweten, maar het is triviaal. De rest gaat over de spelers die de eenvoudigste fouten maken, en de coach die niets deed voor rust.

Waarom wordt er geen actie ondernomen als het Noorse team helemaal offline is? Als je ziet dat je op weg bent naar de klif, kan het slim zijn om een ​​andere route te gaan.

Noorwegen heeft de afgelopen jaren een paar keer defensieve nachtmerries op de linkerflank gehad, zowel tegen Nederland op het EK in 2017 (met Engeland-coach Sarina Wegmann als manager), alsook tegen Engeland op het WK in 2019. Het kan weer gebeuren.

Werden vijf spelers in de verdediging voor de wedstrijd beoordeeld? En niet in de laatste plaats: Is er nagedacht over wanneer je in de eerste helft de fout in ging?

Linksback Julie Blackstad zal deze avond nooit vergeten worden. Ze is een van de meest opwindende spelers van Noorwegen in vele jaren, maar Sjögren heeft haar omgeschoold tot linksback. Blakstad, aanvallend in het hoofd, heeft terecht gezegd dat ze onzeker is over haar positionering en dat ze het goed zou kunnen doen tegen Kosovo en Noord-Ierland, het soort tegenstanders waar Noorwegen de afgelopen drie jaar het meest mee te maken heeft gehad.

Maar tegen een tegenstander als Engeland gaat het mis.

De meeste dingen gingen mis, verdedigend waren het chaotische omstandigheden, maar het was in de eerste plaats de tegenstander die Noorwegen een zeldzame balles gaf. Snelheid, balcontrole en schermkracht. Engeland was in alle opzichten beangstigend veel beter.

Uiteindelijk konden de Noorse spelers niet eens bij elkaar komen in de aflevering om “een plan te maken” voor een nieuw Engels doelwit.

Ze hadden niets meer te zeggen.

Er viel niets te zeggen.

• Afgelopen zomer verloor Noorwegen met 0-7 in een bijzondere wedstrijd tegen Nederland. Teammanager: Sarina Wegmann. Je hebt Noorwegen de twee grootste verliezen ooit toegebracht in iets meer dan een jaar.