Kortom, maandag 11 januari

Wetenschap en communicatie. Veiligheidscultuur bij de marine. Populaire muziekprijzen. Een nieuw wiskunde-examen. Mobiele straling. Noorse invloed op natuur en milieu. Tweede Wereldoorlog. Literaire kritiek. Dit is de kaartpost vandaag!

Debat
Dit is het onderwerp van discussie. De meningen in de tekst gaan ten koste van de schrijver.

Geen fouten

Wij zijn van mening dat de verspreiding van een negatieve houding ten opzichte van de conclusies van brede professionele overeenstemming bijdraagt ​​aan het verzwakken van het vertrouwen in de wetenschap. Per Arne Bjorkum, een lid van de Academie van de Royal Norwegian Society of Sciences, beweert in een korte post op 2 januari dat we een “grote fout maken in de wetenschap” en vraagt ​​of de Academie van Wetenschappen achter wat hij gelooft beperking van de vrijheid van meningsuiting.

Ja, we hebben het academiebeheer achter ons. Zowel vrijheid van meningsuiting als academische vrijheid zijn fundamenteel voor onze samenleving. Professionele onenigheid is de drijvende kracht achter wetenschappelijke ontwikkeling, en dat hebben we ook in ons artikel benadrukt. Maar het feit dat iedereen zich vrij kan uiten over wetenschappelijke kwesties, betekent niet dat alle uitspraken gelijk zijn en dat er goede professionele gronden zijn.

De technologische en sociale vooruitgang van de afgelopen generaties is mogelijk doordat ooit gebruik is gemaakt van het meest recente kennisplatform. Zoals Bjørkum opmerkt, zijn er ongelukkige voorbeelden. De geschiedenis laat echter zien dat dergelijke gevallen worden gecorrigeerd door het proces van zelfkritiek en zelfcorrectie van de wetenschap.

Voor inactieve onderzoekers kan het moeilijk zijn om onderscheid te maken tussen gevestigde academische consensus en academisch ongerechtvaardigde percepties. Daarom is er behoefte aan onpartijdig advies dat niet wordt beperkt door politieke belangen en standpunten.

De Academie van Wetenschappen wil een live academische discussie en dit beleid is gebaseerd op actuele en gevestigde kennis, in lijn met de boodschap in onze eerste post.

Hans Peter Graver, voorzitter van de Noorse Academie van Wetenschappen, Nils Chris Stenseth, voorzitter van de Academiecommissie voor klimaat, milieu en hulpbronnengebruik

De veiligheidscultuur bij de marine is een gedeelde verantwoordelijkheid

Onlangs hebben enkele agenten kritiek geuit op de follow-up van afleiding en ervaringen na het incident met KNM Helge Ingstad in 2018. Dit moet zeer serieus worden genomen. Tegelijkertijd is het essentieel om het vertrouwen in niemand te ondermijnen Gewoon een cultuur Dat waardeert de melding en deelname om de veiligheid bij de Noorse marine te waarborgen.

Mijn ervaring is dat gegronde bezwaren worden geaccepteerd en gewaardeerd.
Een goede veiligheidscultuur is wanneer iedereen zijn verantwoordelijkheden begrijpt en bijdraagt ​​aan risicobeoordeling en veiligheidsbeheer. Indien nodig wordt de activiteit stopgezet totdat deze binnen de regelgeving op een acceptabele manier kan worden uitgevoerd. Het individu moet erop kunnen vertrouwen dat zijn beoordelingen het respect afdwingen van collega’s, veiligheidsvertegenwoordigers, management en professionele autoriteiten met een gedeelde verantwoordelijkheid om de veiligheid tijdens operaties te waarborgen. Competentie, wederzijds vertrouwen en een goede routine zijn essentieel, samen met continu ervaringsleren.

Onderzoek naar aanleiding van het ongeval bij Hjeltefjorden blijft omstandigheden aan het licht brengen die verbeterd moeten worden om de veiligheid bij de Noorse marine te vergroten. Veiligheid is een gedeelde verantwoordelijkheid, maar het beheer van de administratie en controle van het werk zorgt voor evenwicht in een veilig werk dat in staat is om zijn essentiële sociale missie te vervullen. Daarom heeft de marine veiligheid als een duidelijke eerste prioriteit benadrukt en externe beoordelingen voor de organisatie geïmplementeerd. Er is veel bereikt, maar het lijdt geen twijfel dat dit in de toekomst een eerste prioriteit zal blijven.

Daniel Thomasin, opperbevelhebber van de strijdkrachten

Geen enge volksmuziek

Op 30 december heeft Lars-Peter Hagen in Aftenposten en op de website van de Raad gereageerd op mijn brief sinds 19 december in Aftenposten. Raadsleider Hagen is van mening dat populaire muziek goed vertegenwoordigd is en zelfs dominant is op festivals en opnames. De prijslijsten van de Culturele Raad documenteren het tegenovergestelde, en de artistieke muziek wordt heel goed geproduceerd.

Als hedendaags componist kent Hagen het genre goed. Het interdisciplinaire bestuur herbergt een andere hedendaagse componist, terwijl zowel de leider van de muziekafdeling als de directeur van de culturele raad de algemeen directeur van NyMusikk (hedendaagse muziek) was. Hagen was de coach op dezelfde locatie en bij Ultima.

In de prijsbrief van het Ministerie van Cultuur van vorig jaar staat dat kunst en cultuur voor iedereen toegankelijk moet zijn. Er moet creatieve diversiteit, inhoudelijke diversiteit en gebruikersdiversiteit zijn. Wanneer het topmanagement uit dezelfde omgeving komt, lijkt het vreemd dat hun marginale artistieke vorm hen bijzonder scherp maakt bij prijzen.

De beroemde muzikant Bob Dylan ontving de Nobelprijs voor Literatuur. Een interessant gedachte-experiment is de manier waarop Dylan zijn “artistieke benadering” beschrijft in een aanvraag ingediend bij het Noors Cultureel Fonds. Als hij arriveerde.

De goede dialoog waarnaar Hagen verwijst, is voor ons erg moeilijk te zien. Maar we zijn blij hem te mogen verwelkomen.
Ole Henrik Antonsen, voorzitter van NOPA – Noorse vereniging van componisten en songwriters

Kritiek van het panel van docenten mislukte

Universitair docent teamleider, Rita Helgesen, beschuldigt het directoraat Onderwijs van het risico van fraude, geselecteerde informatie en nieuwe retoriek. Volgens haar hebben we een ideologische inslag in onze reactie van 6 januari aan de decanen van NTNU, de Universiteit van Bergen en de Universiteit van Oslo. Het is ons niet duidelijk wat het zou willen bereiken door de discussie naar dit niveau te slepen.

Door te werken met de nieuwe curricula en jarenlang deel te nemen aan de groep examens, beseft het docententeam terdege dat de examens aangepast moeten worden aan de nieuwe curricula en om een ​​betere kwaliteit te bereiken. Onze missie is om examens te ontwikkelen volgens nieuwe curricula in een nieuw digitaal implementatiesysteem. Hoewel Lektorlaget het niet met ons eens is, maakt de tweedelige examenwijziging nog steeds deel uit van dit werk, en in het kader van examenontwikkeling in de wiskunde volgens nieuwe benaderingen.

We zijn het er volledig mee eens dat de test alle studenten de kans moet geven om hun vaardigheid aan te tonen. Onze academische evaluatie is dat de veranderingen studenten die examens afleggen onder verschillende academische termen, een betere kans geven om hun eindcompetentie aan te tonen volgens het nieuwe curriculum.

De docent zal het niet met ons eens zijn over een tweedelig tentamen wiskunde, en daar zijn wij het mee eens. We gaan graag verder met de discussie, maar dan moeten we terug naar het realistische en professionele niveau.

Cecil Skellinghaug, directeur van het departement, en Pierre Christian Larsen Evgen, directeur van het departement, directoraat onderwijs

Het is beter om Noors te kennen

Torbjørn Skauli verklaarde in zijn debat met mij in Aftenposten op 4 januari dat we niet bang moeten zijn voor straling van mobiele telefoons. De reden voor voorzichtigheid is het bestaan ​​van meer dan 20.000 wetenschappelijke publicaties, waaronder het medische tijdschrift The Lancet (2018), waarin wordt beweerd dat “langdurige blootstelling aan elektromagnetische straling ernstige biologische en gezondheidseffecten heeft” en ook “oxidatieve stress, DNA-schade en kankerrisico omvat”. “. Scully van zijn kant verwijst naar het stralingsonderzoek van zijn vrouw en naar de bewering dat degenen die zich zorgen maken over de straling van mobiele telefoons vaak denken dat ze ziek zijn (de zogenaamde nocebo).

Maar in dit geval zou niet alleen The Lancet maar ook de Europese Unie moeten lijden onder de zware NOSBO. Het Europees Parlement heeft grenswaarden aanbevolen voor mobiele straling binnenshuis die veel lager zijn dan die van hun Noorse tegenhangers. Dat geldt ook voor Frankrijk, dat draadloze communicatie in kleuterscholen verbiedt. Hoe zit het met mobiele operators die waarschuwen voor het risico van verlies in geval van mogelijke claims?

Ik beweer niet dat we de digitale beschaving moeten afschaffen. Mijn punt is dat er goede redenen zijn om voorzichtig te werk te gaan en de belangrijke bevindingen in internationaal onderzoek in overweging te nemen.
Maar zou het een typische Noor zijn om het beter te weten dan de rest van de wereld?

Nina Wituchik, Universiteit van Oslo

Nog steeds het beste land ter wereld?

“Noorwegen is niet het beste land ter wereld”, schreef Aftenposten 16 december over een VN-rating die impact heeft op natuur en milieu. Noorwegen staat op de 16e plaats, met onze uitstoot van broeikasgassen en het zesde hoogste materiaalverbruik ter wereld. We zullen dit jaar ook bovenaan de index voor gezondheid, levensstandaard, onderwijs en BBP staan.

Het materiaalverbruik is eenvoudig te meten. Een kilo zand en grind weegt een kilo kwik. Meestal vormen bouwmaterialen meer dan de helft van het totaal. Het zwakke punt is dat de index weinig zegt over wereldwijde hulpbronnen en de impact op het milieu.

Een betere indicator is de vleesconsumptie, die andere broeikasgassen, stikstof- en fosforgebruik, landgebruik en waterverbruik meet. De Noorse vleesconsumptie, ongeveer 52 kg per persoon per jaar, is stabiel en het laagst in de Scandinavische landen (Zweden 62 kg, IJsland, Finland en Denemarken 70-75 kg). Het is duidelijk dat het minder is dan in de Europese Unie en de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (70-71 kg). De Noorse vleesconsumptie is laag in rundvlees, en dit is niet gestegen sinds 1990. We eten meer varkensvlees, vooral kip. Broeikasgassen geproduceerd door Noorse veestapel zijn goed voor ongeveer een derde van het wereldwijde gemiddelde.

Øyvind Lone, geograaf, voormalig directeur van de afdeling, ministerie van Klimaat en Milieu

Matt Petersen en Seversen – Lang leve Petersen en Seversen!

Mart Mitchellet probeerde veel van degenen die hadden bijgedragen aan de ontsnapping van de Joden als verraders te omschrijven.

Alf Tolleif Petersen riskeerde elke dag zijn leven. Rolf Alexander Seversen wordt geëxecuteerd in Trandome.

Op de Karl Berner Place in Oslo, waar het Seversen Park zich bevindt, heb ik een herdenkingspark gecreëerd dat een prachtige plek is. Het is een eerbetoon aan hen en anderen bij het transporteren van Karl Frederiksen die bijna 1.000 joden en anderen naar Zweden heeft gered.

De beschuldigingen van Marty Michel’s boek tegen Karl Frederiksen Transport, samengesteld door Petersen en tuinman Rolf Alexander Sevresen, werden herhaaldelijk weerlegd door Elise B. Bergren, Pierre Brolland, Mats Tungstuen en uiteindelijk ook door vele anderen.

De waarheid is dat de beschuldigingen vals zijn. Degenen die in de jaren dertig Ragnar Vold in Dagbladet lazen, wisten dat de nazi’s de joden bedreigden, maar wisten niets van de Noorse joodse daden van 26 oktober en 26 november 1942.

Toen omhelsden veel schrijvers Wat wist het thuisfront?, Denk ik dat omdat er een ongeschreven contract is tussen de lezer en de auteur, de bronverwijzingen correct zijn.

Victor Lind, kunstenaar

Literaire kritiek mislukt

Preben Gurdal heeft mijn boek Women of the Bible gepubliceerd. De verhalen die de wereld vormen. Gordal is de criticus die volgens zijn eigen uitspraken gelooft dat twee of drie Noorse boeken elke herfst waard zijn. Hij baseert zijn kritische geest op het slachtmes en aarzelt zelden om een ​​hoog oordeel te vellen als hij aan het werk is, onder het mom van een criticus.

Mijn boek is kitsch, kan Jordal melden. Een mislukt meesterwerk! Gordal blijkt uit de eerste zin als een parodie op zichzelf. Maar waar het bij literaire kritiek op neerkomt, is om een ​​correct beeld te geven van het soort boek waarover je schrijft. En als u wordt afgeslacht, moet u voldoende kennis hebben om een ​​goed oordeel te vellen.

Jordal mist openlijk schriftuurlijke kennis, nieuwsgierigheid en de bereidheid om het boek serieus te nemen. Het resultaat is beschamend. Gordal wordt een clown, geen literair criticus. Hij lijkt tevreden een bosmaaier en pretentieus te zijn, zolang hij maar een bloedbad kan bezorgen – zonder verplichting voor het boek dat hij aflevert.

Ik ben zelf al bijna twintig jaar literair criticus en ik zou me schamen als ik op dezelfde oppervlakkige en misleidende manier over een boek had geschreven. Er is geen logische reden voor zijn succesvolle doel. Hij haalde twee passages uit een boek van 450 pagina’s, en hij begreep ze niet eens. Hij schrijft meestal over patriarch Abraham in een boekbrief waarin hij de nadruk legt op vrouwen uit de Bijbel, voordat hij uiteindelijk drie mannen aanbeveelt. Ik verwacht meer van een krant als Aftenposten. Het is niet genoeg dat een criticus arrogant is. Zulke literaire kritiek helpt niemand.

Aleph Kagitil en Jermo, auteur

• Volg en neem deel aan de discussies over de meningen van Aftenposten over De sociale netwerksite Facebook En de Twitter