Laila (104), een schapenboer, is een filmster geworden

Donderdag wordt er in de plaatselijke bioscoop in Narvik een grote vertoning en een feest op de rode loper georganiseerd. Leila Cyrene Meyerhaug, 104, uit Gratangen, zal de gastrol spelen.

– Dat kan me niet zoveel schelen. Mijn gezichtsvermogen is zo slecht dat ik de film nauwelijks kan zien, lacht Leila Meyerhaug.

De 104-jarige werd geboren op 30 maart 1918, hetzelfde jaar dat de Spaanse griep Noorwegen bereikte.

Ze bakt pannenkoeken in haar verpleeghuis in Gratangen als we over haar praten aan de telefoon.

Myrhaug maakt deel uit van de Nederlandse en internationale documentairefilm “De honderdjarigen”.

Een film over de kleurrijke levens van zeven honderdjarigen van over de hele wereld.

Geweldige mensen

In de documentaire kun je een nog steeds actieve dokter, een gepensioneerde drummer en een seksuoloog ontmoeten die gelooft dat abortusrechten een waanzinnig gekke richting uitgaan.

Bovendien ontmoet hij een vrouw die Oostenrijk ontvluchtte toen Adolf Hitler naar haar stad kwam.

Sindsdien heb ik elk denkbaar vak en vak gegeven aan een universiteit in New York.

– Hoe voelde het om zoveel camera’s en mensen in je huis te hebben die filmden?

– Het was erg handig. Het waren geweldige mensen, we communiceerden via een tolk. Ik had een ondergeschikte rol, omdat ik mezelf moest zijn, zegt de 104-jarige.

De filmmakers verbleven drie dagen bij Laila en maakten verschillende opnames op alle mogelijke locaties.

Noorse coproducent van “De honderdjarigen”Zijn vader, Frode Søbstad, was verantwoordelijk voor de opnames in Noorwegen.

Onvergetelijke honderdste verjaardag

Het vertelt over een onvergetelijke ontmoeting met Leila, die “slechts” 101 jaar oud was toen de film werd opgenomen.

Het was voor ons een verrijking om een ​​bijdrage te mogen leveren aan deze unieke documentaire, en het was een genoegen om Leila te volgen. Ze is een inspiratie en een onvergetelijk eeuwfeest, zegt hij.

De zeven honderdjarigen in de film komen van over de hele wereld.

Er zijn er vier uit New York (VS), een uit Lima (Peru), een uit Amsterdam (Nederland) en Leila komt uit het kleine Grattingen buiten Narvik.

– Het is een prachtige en tegelijkertijd vreemde wereldcompositie, zegt Søbstad.

Niet iedereen heeft het geluk om 100 jaar oud te worden, maar degenen in de documentaire zijn nog steeds energiek, nieuwsgierig en creatief.

Ze hebben hun eigen vermogen om elke dag iets nieuws te beginnen, ook al weten ze dat de klok onvermijdelijk tikt, zegt Søbstad.

Veel van degenen die in de film voorkomen, hebben ziekten overwonnen, partners verloren en hebben vaak hun kinderen overleefd.

The Elders is een film over een uniek volk en de wil om te leven. Hij wordt geassocieerd met films als Woman (2019), waarin de levens en levensomstandigheden van vrouwen over de hele wereld worden onderzocht. Maar er is geen gelijkwaardige film die het ouder worden en de wil om zo te leven onderzoekt “De honderdjarigen” Doen, zegt Sobstad.

Lily Cyrine Merhaug is hier een perfect voorbeeld van.

De 104-jarige is de tweede oudste van een groep van zeven broers en zussen.

Ze runde een boerderij met koeien, schapen en geiten en had veel zorg en verbondenheid met dieren.

Daarnaast is ze kok ter plaatse geweest met betrekking tot wegenbouw, is ze betrokken bij de gemeenschap, plukt ze graag bessen en heeft ze een groot hart voor haar medemensen in de lokale gemeenschap.

Naast kinderen en een kleine boerderij vulde ze haar inkomen aan door in de naoorlogse periode voor veel mensen in het dorp te breien.

De beheerder is overleden

Eric Meyerhaug, 78, is blij dat zijn moeder betrokken was bij de documentaire.

– Ja, ik ben zo blij dat ze erbij is gekomen. Ze wilden oorspronkelijk een honderdjarige Hunter, maar toen was er informatie over mijn moeder. Ik kijk er echt naar uit om het op het scherm te zien. De zoon zegt dat ze nog steeds erg gezond en optimistisch is.

Hij zegt dat zijn moeder vol levensgeluk is. Toen ze honderd jaar oud was, kocht ze een massagetafel.

– Ik ben erg goed in het masseren van mezelf en anderen. Ze houdt me in vorm, ze komt uit 104 jaar oud.

“De honderdjarigen” De regie was in handen van Heidi Honigmann (68 jaar) uit Nederland, maar zij overleed in mei van dit jaar aan de gevolgen van MS.

De internationale naam van de film is 100 op Het beleefde zijn wereldpremière op Famous Internationaal Documentaire Film Festival Amsterdam (IDFA) een tijdje geleden.

De documentaire is nu klaar voor zijn première in Noorwegen.

– We kijken erg uit naar de film als zijn eerste ontmoeting met een Noors publiek met Leila op haar land. We zijn erg dankbaar voor de samenwerking met Aurora Kino Narvik, die ons heeft geholpen dit mogelijk te maken”, zegt Frode Søbstad, coproducent en director of photography in Noorwegen.

Wanneer de film op donderdag 22 september in de bioscopen in Narvik uitkomt, gaat hij digitaal in première op Nettkino. Dan snapt de rest van Noorwegen het.

De voorzitter beslist

– Hundreåringene is een uniek documentair project en we hopen dat een groot publiek het leuk zal vinden om meer te weten te komen over de kleurrijke honderdjarigen van de film in Nettkino, zegt Søbstad.

De 104-jarige leverde een belangrijke bijdrage aan de 93 minuten durende documentaire.

Ze heeft een paar regels, maar de scènes met haar zijn zo sfeervol dat ze wel het kloppende hart van de film mag worden genoemd, zegt de coproducent.

Voor Laila Serine Myrhaug is er één ding dat een beetje speciaal wordt om naar te kijken tijdens de première.

In het jaar 2020 is haar trouwe hondenvriend “Topsy” overleden. Het was opgenomen in de documentaire.

– Het zou een beetje vreemd zijn om Topsy, mijn goede vriend, weer te zien, zeg je.

– Wat is het recept om 104 jaar oud te worden?

– Ik heb altijd haast gehad. Ik heb de hele tijd mijn ding gedaan en doe het nog steeds grotendeels zelf, zegt Leila Cyrine Meyerhaug.

– Het is het hoofd dat alles beslist. Als hij eindelijk vrijkomt, zegt ze, valt alles uit elkaar.

Ze heeft al een lang en tevreden leven geleid. De 104-jarige weet heel goed dat er grote verschillen zijn tussen vroegere tijden en de huidige samenleving.

– Mensen waren meer verenigd dan voorheen. We hadden feestjes en hij kookte voor iedereen en hij was gezellig. Nu is het een coolere gemeenschap om ons heen, zegt de 104-jarige die klaar is voor de première.