Lieve kleine broer, we hebben je nodig! – VG

Zeer weinig mannen uit etnische minderheden worden opgeleid tot psycholoog. We moeten er dringend iets aan doen.

Dit is geschiedenis. De plaat drukt het standpunt van de schrijver uit. U kunt hier artikelen en berichten indienen bij VG.

Osman Muhammed Chaudhry, Psycholoog, Stuffner Rapid Mental Health Care
Omid F. Brahimi Dual Specialty Fellow en psycholoog, Universiteit van Oslo en Modempad
Mehdi Farshbaff, Psycholoog en senior psychiater, kinder- en gezinsdiensten
Sunil Luna Gepensioneerd psychiater, bestuurslid en medeoprichter van het Centrum tegen Racisme
Shoaib Khan, Psycholoog, Family Welfare Office Oslo Nord
Zimmer Popovac, Psycholoog, psychologische hulp Favne
THILIP THANGARASA, Psycholoog, NAV Lillestrøm
Vali Ahmadzadeh Psycholoog en Contractspecialist Drammen
Oedische Anda, Psycholoog en Afsprakenspecialist, Rogaland

Het is tijd om ons te concentreren op het werven van Noorse studenten met een allochtone achtergrond voor professionele studies in psychologie. Het gebrek aan multiculturele competentie van allochtone studenten vergroot de kloof in gelijke geestelijke gezondheidszorg in Noorwegen, en in een tijd waarin de behoefte aan hulp groter is geworden.

Toen de Universiteit van Oslo, de Universiteit van Bergen en NTNU al een genderscore-grafiek voor mannen hebben geprobeerd in professionele studies in de psychologie, toont dit duidelijk aan dat er een tekort aan mannen is. Dit geldt ook voor multiculturele studenten. De multiculturele man is een zeldzame kandidaat voor professionele studie.

Tegenwoordig is het zo dat je met een paar handen kunt berekenen hoeveel mannelijke psychologen tot een etnische minderheid in Noorwegen behoren. Sommigen van hen zijn de ondertekenaars. Dit omvat maar heel weinig van de 10.000 psychologen die we tegenwoordig in Noorwegen hebben.

Waarom is het zo? De reden is ingewikkeld. In sommige raciale omgevingen wordt fysieke gezondheid gewaardeerd boven mentale gezondheid. In sommige samenlevingen is geestelijke gezondheid een taboe en gestigmatiseerd onderwerp, terwijl de beschikbaarheid van kennis over geestelijke gezondheid onder een aantal immigrantengemeenschappen beperkt is.

Jonge minderheden kiezen vaak voor traditionele beroepen zoals arts, ingenieur, advocaat en dergelijke, die over de grenzen heen populairder zijn en door de generatie van de ouders als ‘veilig’ worden beschouwd. Hoewel het beroep van psychologie op zijn minst veilig is, is het mogelijk dat het gebrek aan inzicht in waar een psycholoog eigenlijk aan werkt, ervoor zorgt dat het beroep zelfs niet wordt overwogen door degenen die na de middelbare school een pad moeten kiezen.

Wat de redenen ook zijn, de noodzaak is duidelijk. Populaties met een allochtone achtergrond maken op een andere manier gebruik van eerste- en tweedelijnsgezondheidszorg dan etnische Noren. Er is een verhoogd risico op veelvoorkomende psychische stoornissen zoals depressie en psychotische stoornissen onder immigranten in vergelijking met de meerderheid van de bevolking.

Anderzijds blijkt uit studies uit een aantal landen dat immigranten zelden gebruik maken van geestelijke gezondheidszorg. Onderbenutting van de eerstelijnsgezondheidszorg onder migranten wordt ook in verband gebracht met een overmatig gebruik van noodhulpdiensten en ambulante diensten.

Wij, minderheidspsychologen, werken met alles, van het onderzoeken van de gevolgen van de pandemie tot het bieden van preventieve geestelijke gezondheidszorg. Wij werken in de gespecialiseerde gezondheidsdienst en werken in de Dienst Gezinsbescherming. We hebben privéklinieken en we hebben ervaring in het opvangen van middelenmisbruik. Wij zijn psychologen, senior psychologen, psychologen, gemeentepsychologen en onderzoekers.

Maar het is wel van toepassing op een handvol minderheden om een ​​belangrijk multicultureel perspectief te promoten bij het begrijpen en behandelen van geestelijke gezondheid.

Wij van etnische minderheden moeten in alle hoeken en hoeken zijn waar psychologen kunnen verblijven om de toekomst van de geestelijke gezondheidszorg en de zoektocht naar geestelijke gezondheid in het Noorwegen van morgen te versterken.

Diversiteit op dit gebied zal bijdragen aan de gemeenschap, de integriteit van de diensten en de verbetering van de geestelijke gezondheidszorg. Het kan ook helpen de kennis over geestelijke gezondheid in minderheidsgemeenschappen te vergroten. Dit kan bijdragen aan het vroegtijdig opsporen van psychische problemen voordat ze het acute stadium bereiken.

Multiculturele investeringen kunnen dus positieve sociale en economische gevolgen hebben.

We doen wat we kunnen om het bewustzijn over geestelijke gezondheid te vergroten in de omgevingen waarmee we ons verhouden, hetzij actief in de media, hetzij door het beroep van psychologie te vertegenwoordigen door zelf deel uit te maken van ons netwerk.

Het bereiken van een multicultureel perspectief op geestelijke gezondheid hoeft geen hardwerkende inspanning te zijn. Hier zouden de Vereniging van Psychologen en de relevante ministeries en directoraten die zich bezighouden met gezondheid, onderwijs en diversiteit op de voorgrond moeten treden en een alomvattende en doelgerichte impuls moeten geven.

Totdat dat gebeurt, hebben we een pleidooi voor jou, mijn lieve kleine broertje die wordt geconfronteerd met het kiezen van een pad na de middelbare school,

We hebben u nodig!