Muziekonderbreking en misantrofische honing – VG.

Donkey Boy – «Kentucky

Hoe! In het persbericht hebben de oudste zonen van Dramon “gewacht op het juiste nummer voor zichzelf” nadat ze de afgelopen jaren voor anderen hebben geproduceerd. Vreemd genoeg viel deze keuze op het vlakke en irritante countrypopnummer “Kentucky”, een populair liefdesliedje met een Amerikaanse achtergrond. Rune Rudberg zit in de muziekvideo en het is leuk. Anders valt hier weinig op te merken.

Billy Elish – «Jouw kracht

De verwachtingen voor het aankomende tweede album “Always Happy” van Billy Ellis beginnen vaart te krijgen met “Your Power”, dat een meer organische richting onthult voor de 19-jarige met een goede govt spirit. De melodie is simpel, maar uitstekend, de productie (zoals gewoonlijk gesigneerd door Brother Finnias) is bijna gewichtloos en Elish zingt erg goed. 30 juli is dus gemarkeerd in de kalender.

Morgan Sulei – “Dancing with Me”

Vertel me wat je zou doen met Morgan Sulei, maar hij is niet hard voor zichzelf. Beringan is al jaren een relaxte zomerpopchef, en de Latijns-Amerikaanse “Dance Med McClive” – ​​niet te verwarren met Robin’s gelijkaardige klassieker uit 2010 – past goed in de serie. Sulei kan zijn hand in het koken van pophits niet ontkennen, en het kan zomerradio categoriseren zonder in welke richting dan ook uit te blinken.

Jonathan Floyd – “Dance on the Edge”

De dans gaat door. De favoriete Jonathan Floyd Stick “Young Ferrari” van de P3 is een van de meest opwindende namen op het oppervlak na Brenner, en bevestigt de “Dancing on the Edge” -look: het is goed voor de coole en goed ontwikkelde disco-pop-ears van de jaren tachtig. Absoluut melodieus, het ambitieniveau mag dan naar een ander niveau zijn veranderd, maar “Dance on the Edge” brengt hoop op nog grotere dingen rond de volgende beurt.

Chris Cross Amsterdam, Shaggy en Connor Maynard – «Early Morning

“Wat moeten we doen met de dronken zeeman”? In deze gruwel van een lied wordt de eeuwige vraag nieuw leven ingeblazen, die lijkt op een pijnlijk happy hour in een van de uithoeken van de hel en hoaxes. Dit melkwegstelsel – een Nederlands producer-trio, een Britse popzanger en een Jamaicaanse legende – faalde in het vonnis – kookt gegarandeerd je (Mizan) tropische thee samen en maakt je dag aanzienlijk erger.

Jesse Ware – Alsjeblieft

Jesse Ware is misschien een beetje uit de massa verdwenen na de prachtige intro-devotie erna, waardoor de herfst van 2012 2012 voor velen van ons aanzienlijk beter viel. Maar de Britse zangeres heeft het afgelopen decennium veel voordelen vrijgegeven – waaronder deze traktatie, de beste van vorig jaar “What’s Your Happiness?” Dit is een must voor fans van soulvolle disco als de vonken van een extatisch huis.

Zwarte midi – «langzaam (luid)

Is het jazz? Brock? Rots? Wiskunde? Een muzikale inzinking? Ja, enzovoort. De Britse Black Midi maakt muziek volgens hun eigen regels, en de “langzame (luide”) schoonheid die zo goed speelt, heeft ruimte om te schitteren in het hart van het onvoorspelbare en brute. Je moet naar deze vergadering luisteren.