Noorse politiek, Nett på sak | De regering moet de luchtaanval nu stoppen

Officieel moet het Noorse parlement een speciale wet aannemen om stakingen en lockdowns te stoppen, maar het is een traditie in Noorwegen om een ​​geschil af te blazen wanneer de regering zegt een dergelijke wet te zullen voorstellen.

NHO Luftfart heeft er slim voor gekozen om een ​​vrijstelling van sluiting voor vliegtuigtechnici van Babcock’s ambulancevliegtuigen in het noorden van Noorwegen te weigeren.

Het is een discretionaire beoordeling wanneer het de persoonlijke veiligheid van de bewoners opheft, maar de minister van Lokale Overheid Sigbjorn Jelsvik kan onderweg zijn als hij echt tussenbeide komt en het conflict stopt, omdat het de zogenaamde vitale gemeenschapsbelangen aantast.

In de afgelopen decennia zijn meer dan 150 arbeidsconflicten geëindigd in rechtbanken voor gedwongen loon. Een dergelijke interventie is zeer impopulair in de vakbondsbeweging en bij links, zelfs in een situatie als deze waarin een loonsverhoging van 60 NOK en een loonsverhoging van meer dan 17 procent onredelijk lijken.

Voor minister van lokale overheid Sigbjørn Gjelsvik en premier Jonas Gahr Støre is het onvermijdelijk om kritiek te krijgen van Rødt, mogelijk SV, en verzekerde LO. Daarom zullen ze tactisch zo lang mogelijk wachten, zodat het voor iedereen duidelijk wordt dat het nodig is om de staking te stoppen en te sluiten.

Als we kijken naar het luchtverkeer van en naar de luchthaven Gardermoen in Oslo, zijn er nogal wat annuleringen, maar veel van de vertragingen kunnen te wijten zijn aan verschillende omstandigheden. Op zichzelf zijn de effecten van de staking van de vliegtuigtechnicus op dit moment misschien niet groot genoeg voor de meeste passagiers om een ​​loonsverhoging te rechtvaardigen, maar zelfs dat is slechts een kwestie van tijd.

Aan de andere kant is het van cruciaal belang dat het conflict ernstig zieke patiënten in Noord-Noorwegen treft die ambulancevliegtuigen nodig hebben. Hier ligt een duidelijke basis voor ingrijpen voordat het levensbedreigende gevolgen heeft.

Voor passagiers die uiteindelijk door het conflict worden getroffen, is timing belangrijk. Voor werknemers en werkgevers is er niet veel te winnen bij het doorstaan ​​van een strijd die onverbiddelijk wordt beslist door de Nationale Loonraad.

Met andere woorden: Niemand is gebaat bij een arbeidsconflict dat de derde hard raakt aan het begin van de zomervakantie als al duidelijk is dat hij naar de verplichte looncommissie gaat.