Rijkere patiënten krijgen een betere psychiatrische behandeling

Patiënten met een laag inkomen krijgen minder behandeling en hebben een slechtere uitkomst dan patiënten met een hoog inkomen, blijkt uit een Nederlands onderzoek.

De vraag naar geestelijke gezondheidszorg neemt toe. Welke invloed hebben sociaal-economische factoren op deze hulp? Deze vraag werd gesteld in een Nederlands onderzoek onder bijna een miljoen mensen die werden behandeld in een gespecialiseerde psychiatrische dienst (1).

Patiënten met een laag inkomen hadden twee keer zoveel kans om een ​​behandeling in de psychiatrische zorg te starten, en ze hadden een grotere kans op een ernstige psychische stoornis aan het begin van de behandeling dan rijkere patiënten. Gecontroleerd op basis van de behoefte kregen armere patiënten 1,8% minder behandelminuten dan rijkere patiënten. Rijkere patiënten hadden na behandeling een 17,3% grotere kans op functionele verbetering. Hoe rijker de patiënt, hoe kleiner de kans dat de patiënt een nieuwe behandeling nodig had. Onderlinge overeenstemming tussen patiënt en arts als reden voor het beëindigen van de behandeling komt vaker voor bij vermogende patiënten.

– Deze studie heeft belangrijke implicaties voor degenen onder ons die met geestelijke gezondheidszorg werken, omdat de gezondheidszorgsystemen in Nederland en Noorwegen sterk op elkaar lijken, zegt Lars Lien, psychiater, sociale geneeskunde en voorzitter van de Noorse Psychiatrische Vereniging.

– Daarnaast voert Nederland al lange tijd een duidelijk beleid om de verschillen in de gezondheidszorg gelijk te maken. Een grote kracht van het onderzoek is dat er gebruik wordt gemaakt van demografische gegevens van iedereen die een gespecialiseerde gezondheidszorg heeft bezocht met een nieuwe aandoening. Het zwakke punt is dat er gebruik wordt gemaakt van een uitkomstmaat – een globale beoordeling van het activiteitenniveau – wat een zeer onnauwkeurig instrument is, zegt Lien.

– Er kunnen verschillende redenen zijn waarom rijkere mensen zowel meer behandeling krijgen als betere behandelresultaten hebben. Eén reden is dat gezondheidswerkers in gespecialiseerde gezondheidszorgdiensten het beste samenwerken met mensen met een vergelijkbare achtergrond. Een andere is dat arm zijn bijdraagt ​​aan ongelukkige omstandigheden die verandering en herstel moeilijker maken. Lien suggereert dat structurele omstandigheden kunnen bijdragen aan discriminatie van arme mensen.

– Als we willen bijdragen aan het veranderen van de ongelijkheid in behandelresultaten afhankelijk van het inkomensniveau, moeten we meer investeren in sociale rechtvaardigheid. Veel mensen met een psychische aandoening leven van de sociale zekerheid of andere sociale voorzieningen die hen niet de mogelijkheid bieden om actief deel te nemen aan de samenleving, een voorwaarde voor een goede behandeling en preventie van psychische aandoeningen, benadrukt Lien.