School en onderwijs | Op school is dwang absoluut noodzakelijk

Nu zullen studenten de kennis moeten kiezen die ze nodig hebben. Het is een rampzalig idee.

Columnist Deze tekst geeft de persoonlijke mening van de schrijver weer.

Het coronavirus heeft me gevoelloos gemaakt, dus ik voel me overdag zelden van streek. Minister van Onderwijs Gory Melby (5e) slaagde er echter vlak voor Pasen in. Op 26 maart presenteerden zij en de regering Prestatieherstel, Die de ironische ondertitel “With Doors Opened to the World and the Future” kreeg Ik heb nog nooit een voorstel gelezen dat waarschijnlijk meerdere deuren zal sluiten.

Volgens de overheid is het nodig om op de middelbare school gangbaar materiaal te snijden, zodat meer mensen het kunnen afmaken. In de versnipperaar Alle onderwerpen Behalve voor Noors, Engels en wiskunde. Bovendien introduceerden ze een ‘nieuw onderwerp in de toekomst’, waarin onderwerpen als democratie en gendergelijkheid aan de orde zouden komen. Andere materialen zijn optioneel.

Melby We spraken over Wetenschap, geschiedenis en religie zijn “kleinere onderwerpen” en zijn alleen nuttig “gescheiden”. Na de harde kritiek ik heb me verontschuldigd De verwoording. Ze zei ook dat “de kwestie van de toekomst.” Niet de langste actueel. Dit verandert echter niets aan het hoofdprobleem: dat zeer cruciale onderwerpen vrijwillig worden. Deze “vrijheid” is een rampzalig idee.

Vrij van reden?

In het rapport van de regering aan het Noorse parlement staat dat de nieuwe indeling van vakken zal bijdragen tot “meer diepgaande studie, relevantie en keuze”, en dat dit zal leiden tot betere vaardigheden zoals academisch schrijven en kritisch denken.

Ik ben het er niet meer mee eens dat dit nodig is ter voorbereiding op studie en het leven in het algemeen. Maar: hoe word je een kritische denker als je niet over een goede en brede kennisbasis beschikt?

We leven in een tijd waarin complottheorieën in overvloed zijn, en waar sociale media vol staan ​​met kleine eenzijdige voorstellingen en weinig kennis van de werkelijkheid. De wetenschap moet vaak wijken.

Vorige week waren we bijvoorbeeld getuige van de deelname van de beroemde charter-zeven aan een van de vele demonstraties tegen infectiebeheersingsmaatregelen voor het Parlement. Na deelname aan brandende gezichtsmaskers, Hij zei Er valt niet “veel te suggereren” dat de beperkingen effect hebben.

Dergelijke opvattingen hebben gemeen met samenzweringen over klimaat en vaccins: gebrek aan respect voor wetenschap en professionals. De eis dat iedereen vakken als wetenschap, aardrijkskunde, maatschappijleer en geschiedenis heeft, is een belangrijke maatstaf als we de prevalentie hiervan willen beperken.

Gedwongen vrijheid

Er zijn niet veel jaren verstreken sinds ik afstudeerde van de middelbare school, en ik moet toegeven dat ik begrijp waarom minder populaire vakken misschien een goed idee lijken. Veel onderwerpen leiden tot veel evaluatiesituaties, die op hun beurt weer tot stress kunnen leiden. Ik herinner me een buitensporige hoeveelheid werk en ik verwachtte overal goed in te zijn.

Dit is ook de reden waarom de Studentenorganisatie dat zei Suggestie ondersteuning​ Ze geloven dat meer keuzevrijheid leidt tot meer “eigenaarschap, motivatie en het verlangen om te leren”.

Dit mag dan waar zijn, maar keuzevrijheid moet in evenwicht zijn met de maatschappelijke kosten als niet iedereen cruciale informatie krijgt over hoe de wereld met de wereld is verbonden.

Velen zullen kiezen op basis van waar je de beste cijfers voor kunt halen, in plaats van wat belangrijk is om te leren. Ik heb er zelfs voor gekozen om niet naar de wetenschap te gaan. Ik ben blij dat ik de kans niet heb gekregen. Dwang is absoluut noodzakelijk om ervoor te zorgen dat iedereen dezelfde algemene opleiding heeft genoten.

Het is ook niet vanzelfsprekend dat een grotere keuzevrijheid de stress van studenten kan verlichten. Integendeel, het kan tot veel druk leiden om de juiste beslissing te nemen. Grote keuzevrijheid vanaf het begin van de middelbare school vereist dat studenten nog eerder weten wat ze willen

Er is niets besloten

Om het doel van verdere diepgaande studie te bereiken, zou de oplossing zijn geweest om reeds bestaande onderwerpen te reorganiseren, vooral met betrekking tot evaluatiecases. Ik ben het ermee eens dat academisch schrijven moet worden benadrukt. Grotere en minder taken kunnen een natuurlijk alternatief zijn voor wiegtesten.

Dit heeft geresulteerd in een grotere keuzevrijheid binnen de bestaande kaders: de student kan grotendeels zelf beslissen over het onderwerp van dergelijke projecten.

De hervorming van de prestaties wordt momenteel overwogen door de Commissie Onderwijs en Onderzoek. Gauri Melby bevestigt dat er niets is besloten.

En het is. Veelvoorkomende onderwerpen moeten uit het hoofd worden geleerd.

Volg Townsburg Country op Facebook