Slechtste filmervaring van het jaar

De Deense uitdrukking “Spreek geen kwaad” zou een grappige satire zijn geweest over hoe ver moderne mensen willen gaan om niet zo grof te handelen. Maar het verhaal neemt een brute wending waardoor het een nog donkerdere film wordt.

spreek geen kwaad

Acteurs: Morten Burrian, Siedsel Sim Koch, Vidya Van Hoyt, Karina Smulders, Marius Damslev, Leva Forsberg. Genre: horror/thriller. Regisseur: Christian Taffdrup. Nationaliteit: Denemarken. Leeftijdsgrens: 15 jaar

Dit is het type film dat duidelijk zijn kenmerken heeft, maar toch moeilijk aan te bevelen is. De in wezen onaangename sfeer die al op de voorgrond is komen te staan, wordt intenser naarmate het plot vordert, wat leidt tot een uitzonderlijk lelijke finale. Dat is anderhalf uur intense slechte feedback, en het was een opluchting toen de film eindelijk ten einde kwam.

De koppels Bjorn (Morten Borian) en Louise (Sidsel Sim Koch) zijn getrouwd op een vakantie in de hogere middenklasse in Kopenhagen, Toscane, met hun jonge dochter Agnes. Daar sluiten ze vriendschap met het Nederlandse echtpaar Patrick (Fedja van Huêt) en Karina (Karina Smulders), genietend van lange maaltijden en talloze flessen wijn. Veel mensen herkennen zichzelf waarschijnlijk in de oprechte garanties die u hun nieuwe vakantievrienden geeft dat u eens zou moeten proberen elkaar weer te ontmoeten. De Nederlandse familie neemt het echter zeer serieus en nodigt de Denen uit voor een gezellig lang weekend. Louise is niet overtuigd, maar Bjorn ziet het als een welkome kans om voor een paar dagen van omgeving te veranderen – misschien omdat Louise beslist hoe de rest van zijn leven zich zal ontvouwen?

Nou, de vreugde van de reünie zal van korte duur zijn. De Denen passen niet goed in de landelijke omgeving van de jaren zeventig waarin de Nederlanders leven, het spraakgebrek van het zoontje van de gastheer maakt ’s nachts vreemde en droevige geluiden en Patrick en Karina gaan steeds meer aan de lijn . Het duurde niet lang voordat Louise aankondigde dat ze niet gelukkig was en naar huis wilde, maar Bjorn pakt de zaak zo goed mogelijk aan. Hij wil niet onbeleefd zijn. Deze verdedigende positie maakt het hem gemakkelijker

Het is mogelijk dat regisseur Christian Tavdrup ons probeert te vertellen hoe je ontmoedigd kunt raken door in constante angst te leven om iemand te beledigen, en over hoeveel moderne mensen bereid zijn zichzelf in de steek te laten om een ​​goed humeur te behouden. In die zin zou de film een ​​elegante satire kunnen zijn, maar hier neemt het een heel andere wending. Helaas maakt het het allemaal moeilijk te begrijpen, vooral omdat de motivaties van de hoofdpersonen om te handelen zoals ze doen op zijn best onduidelijk zijn. Het is niet bijzonder moeilijk om een ​​dreigend extern kwaad te creëren. En de gemakkelijkste truc om ons te laten beven is om de slachtoffers van kwaadaardige onschuldige kinderen te maken. Het is niet gemakkelijk om het kwaad logisch en begrijpelijk te laten lijken binnen zijn eigen universum. Hier is het helaas erg moeilijk om te begrijpen wat de centrale personages drijft om te handelen – of iets te vermijden. Het geeft zeker stof tot nadenken, maar deze film is ook een film die ik het liefst zo snel mogelijk vergeet.