Solidariteit in de kijker | Klassen strijd

We vragen niet om de cultuur te heropenen, het is een misverstand, zegt Baptiste Chevalier Duflo aan de telefoon vanuit Odeon.

ReformPRotest

Hij is akoestisch ingenieur en werkt meestal in theater en concerten, maar hij behoort nu tot degenen die twee maanden onder de plafondpanelen in de Odeon Hall hebben geslapen.

– Ten eerste vragen we om financiële steun om mee te heropenen Alle Culturele werkers, zegt hij.

Aangezien de plannen er nu zijn, zal de opening beperkt zijn en zullen veel culturele werkers pas na lange tijd weer aan het werk kunnen.

Ten tweede eisen we een omkering van de hervorming van de werkloosheid, zei hij.

De hervorming waarover Duflot spreekt, wordt op 1 juli van kracht. Daarna worden de vereisten voor het ontvangen van een WW-uitkering strenger, onder meer door de tijd die iemand aan werk moet hebben besteed om in aanmerking te komen, te verlengen. De bezetters vrezen dat 6 miljoen werklozen in armoede zullen belanden.

Hij claimt het recht op een werkloosheidsuitkering

Afgelopen voorjaar riep president Emmanuel Macron 2020 uit tot een “wit jaar” voor cultuur en breidde hij de werkloosheidsregeling voor tijdelijke culturele werknemers uit, waarvan er meer dan een kwart miljoen in het land zijn.

Meestal hebben ze pas recht op een WW-uitkering als ze 507 uur per jaar werken, maar vanwege de gesloten fasen is deze verplichting voor een jaar geschorst.

Maar de verlenging van het WW-systeem gaat pas op 1 augustus in – en alleen in de culturele sector. Mensen die in de voedings-, toerisme- en evenementenbranche werken met vergelijkbare arbeidsomstandigheden, kregen niet dezelfde voordelen.

Het zou zonde zijn als we alleen voor onze rechten zouden vechten. In een wereld van cultuur werken we samen met mensen uit de restaurantbranche, museumbranche, barmannen en anderen die niet dezelfde hulp hebben gekregen, zegt Duflot.

Ze pleiten nu voor verdere uitbreiding van het WW-programma en de toepassing ervan naar alle sectoren.

– We vechten voor onze medewerkers. Ze maken ook deel uit van het Franse culturele leven.

Duflot is georganiseerd in het CGT-spektakel voor culturele werkers, onderdeel van een van de grootste vakbondsorganisaties, die in eerste instantie de demonstraties organiseerde.

Macaroni bestrijden

De protesten werden gesteund door verschillende kwartalen. De Franse filosoof en socioloog Geoffroy de Lagasneri is een van degenen die voor de demonstranten buiten Odeon hebben gesproken.

– Ze protesteren dat het culturele leven wordt afgesloten zonder de regels die noodzakelijkerwijs gebaseerd zijn op wetenschap, zegt Lagasnerie op de videoverbinding.

Het is een beweging die vraagt ​​waarom we de kijkers sluiten, niet de kerken, over de werkloosheid en het barbaarse hervormingssysteem dat in juli een zeer groot aantal werklozen zal treffen, vervolgt hij. Het is een strijd tegen de grote tendens (de politieke doctrine van Emmanuel Macron, ANM magazine).

In Frankrijk zijn onder meer winkels en kerken geopend, terwijl het culturele leven al maanden volledig gesloten is. Lagasnerie noemt de situatie een “macro-utopie”, waarin gezin, werk, religie en natie de belangrijkste zijn.

Het leven komt neer op werken. Alles wat het leven goed maakt, zoals cultuur, vrienden en comfort, zegt Lagasnerie, wordt ons ontnomen in naam van economie en gezondheid.

Hij zei dat werkloosheidshervormingen alles op de proef stellen.

Dat de intelligentsia vecht voor de arbeiders en werklozen is de definitie van links zelf. Bovendien zijn de demonstraties gebaseerd op het idee dat cultuur niet alleen op zichzelf waarde heeft, maar ook wanneer het deelneemt aan sociale bewegingen, zegt Lagasneri.

Opent weer op 19 mei

Lagasnerie ziet reikhalzend uit naar wat de bezettingsgroepen zullen doen op 19 mei, wanneer de cultuur geleidelijk aan heropening begint. Tot dusver hebben de protesten geen politieke gevolgen gehad.

– Misschien op het moment dat de politie arriveert om ze uit te schakelen op 19 mei, maak je de beweging op de voorpagina van Le Monde. Het is vreemd, maar dit is het geval: als de politie niet naar een demonstratie komt, krijgt men de indruk dat er niets is gebeurd.

“Na twee maanden is het moeilijk, en slapen is niet de beste.”

– BAPTISTE CHEVALIER DUFLOT, stemtechnicus en activist

In het noordwesten van Frankrijk, in de havenstad Cherbourg, bezet een kleine groep demonstranten sinds 19 maart Le Trident, het theater van de stad.

Intrekking van de hervorming van de werkloosheid is een belangrijke vereiste, zegt kunstenaar Paul Gerbeau Ansott.

– Kunstenaars en werklozen in hetzelfde schuitje. Daarom protesteren we tegen de hervorming van de werkloosheid, die iedereen in de precaria zal treffen.

Gerbo Insut zegt dat ze van plan zijn de bezetting na 19 mei voort te zetten, zolang er niets aan wordt gedaan. In samenwerking met het theater zullen ze voor elke show bellen.

Hij zegt dat verschillende bezettingsgroepen in het hele land contacten hebben met elkaar, maar ook met België, waar gelijkaardige culturele protesten plaatsvinden.

“We zullen weer dromen”

Op de neoklassieke façade van Odeon is onder meer te lezen: “A Culture Has Been Sacrified”, “We Want to Dream Again” en “Zes op de tien werklozen zijn onbetaald.”

Achterin werken de bezetters hard om buiten demonstraties te organiseren en voor voedsel en benodigdheden te zorgen. Binnen zijn er dag en nacht lichten.

– Activist Baptiste Duflot zegt dat het na twee maanden zwaar is en dat slapen niet de beste is.

Maar het is fijn vertoeven in dit historische pand en er heerst een sterk gevoel van saamhorigheid en eenheid. Het maakt deel uit van de cultuur: namens anderen spreken, als zij dat zelf niet kunnen.