Spannende berichtgeving in de media draagt ​​niet bij aan een beter geïnformeerde campagne

Gastcommentaar: Drie tekenen van de lente laten zien dat we de verkiezingen naderen: een gestage stroom van opiniepeilingen in alle media van het land, nationale partijbijeenkomsten die strijden om wie het meeste geld kan besteden aan nobele doeleinden en speculatie over wie de regering vormt – en wie ministerposten krijgt.

Opwindende berichtgeving in de media over deze kwesties draagt ​​niet bij aan een meer verlichte verkiezingscampagne, en enkele van de meest populaire mediakanalen schieten schromelijk tekort in hun verantwoordelijkheid om het publiek te informeren over belangrijke kwesties die hen zouden kunnen helpen bij het kiezen van een partij.

Wat zeggen de afmetingen?

Opiniepeilingen zijn geen exacte wetenschap. Vóór de Amerikaanse verkiezingen van 2016 waren er geen peilingen of modellen die de overwinning van Trump aantoonden. Vóór de Brexit-stemming waren er geen peilingen die wezen op een meerderheid tegen de Europese Unie.

De metingen die we hier thuis krijgen, verschillen in kwaliteit en maken gebruik van verschillende methoden van gegevensverzameling. Sommige hebben een computer die mensen belt waar ze verschillende nummers moeten bellen om hun antwoorden op te nemen, anderen hebben mensen die bellen om de gegevens op te halen. Wat ze allemaal gemeen hebben, is dat ze grotere of kleinere foutmarges hebben. Vaak zijn deze foutmarges zo groot dat de “winnaar” van een bepaalde meting ook de verliezer kan zijn.

In een peiling van 11 mei verklaarde VG de conservatieven de grootste verliezer en noemde de steun de titel “Een grote ondergang voor de conservatieven in de aanloop naar de nationale bijeenkomst”. VG stelt dat de Tories 22 procent steun hebben. Als u een beetje op de afbeelding klikt, ziet u marges voor meetfouten. Dit geeft aan dat conservatieve steun voor de enquête gemakkelijk 24,6 procent zou kunnen zijn, zoals 22,0 of 19,4. Als alle foutenmarges ten gunste van de burgerlijke kant mogen gaan, en vice versa met links, toont de opiniepeiling aan dat de burgerlijke kant steun heeft van 47,4 procent, en links, inclusief de millenniumdoelstellingen voor ontwikkeling, 47 procent.

Als we het tegenovergestelde doen en elke foutmarge aan de linkerkant laten profiteren, en elke foutmarge ten koste van de bourgeoisie, zal het resultaat 33,6 procent zijn voor de bourgeoisie en 65,0 procent voor de linkerzijde, inclusief de bourgeoisie. . Millenniumdoelstellingen voor ontwikkeling. Eenzelfde meting kan dus twee totaal verschillende resultaten opleveren.

Vooral voor de kleinere partijen die moeite hebben om de barrière te passeren, zijn de foutenmarges belangrijk. In de eerder genoemde VG-enquête varieert de ondersteuning voor Rødt tussen 2,8 en 5,2 procent wanneer rekening wordt gehouden met de foutenmarges. Vaak is het onder of onder de drempel gaan wat bepaalt of je een eenmansset of tien herhalingen hebt. De kansen van Erna Solberg om door te gaan als premier zijn klein als de Liberale Partij en de Iraakse Koerdische Partij onder de drempel eindigen. Als ze allebei eindigen, is er ineens een reële kans.

Bijeenkomsten van staatspartijen

De partijen die nationale bijeenkomsten hielden, hadden een soort Noorse heldenmoed door nieuwe uitgaven te doen voor de naar tevredenheid overgewicht staat. Helaas denken de partijen dat de enige manier om kiezers aan te trekken is door nieuwe welzijnsplannen en meer uitgaven te beloven. Dezelfde partijen zijn zich er terdege van bewust dat er geen manier is om de uitgaven in de toekomst aanzienlijk te verhogen zonder tegelijkertijd op andere plaatsen te bezuinigen of belastingen te verhogen. Op deze manier was de landelijke bijeenkomst van de SV misschien wel de meest verantwoordelijke. Ze zijn eerlijk dat belastingen en heffingen omhoog moeten. Vervolgens wordt hem gevraagd of het verhogen van belastingen de staatsinkomsten verhoogt, maar het is eerlijk om te zeggen dat ze de belastingen willen verhogen.

Dan wordt het erger met het gemaakte werk Minnaar Om het huidige belastingniveau te handhaven en tegelijkertijd de overheidsuitgaven aanzienlijk te verhogen. Maar het ergste is natuurlijk het FRP-programma, dat de kosten sterk zal verhogen en de belastingen / vergoedingen sterk zal verlagen. Ze geven iets een nieuwe prioriteit door ontwikkelingshulp, cultuur en landbouw te nemen, maar dit is bij lange na niet het geld in termen van stijging van de uitgaven.

Ik maak me geen zorgen over het nakomen van beloften, in de praktische politiek zal het onmogelijk zijn om zulke grote uitgavenstijgingen te realiseren. Wat me zorgen baart, is dat deze beloften bij de meeste mensen verwachtingen scheppen. Als het niet wordt vervuld, vergroot het de afstand tussen politici en kiezers, en voedt het zich met de minachting van politici.

Wie wordt de minister?

Het derde teken van onze benadering van de verkiezingen is de mediarelatie, vooral de commentatoren, die bijna krankzinnig zijn: alle partijen werken samen met degenen die met niemand willen samenwerken.

We zullen een verhoogde druk zien op Trygve Slagsvold Vedum (Sp) om te laten zien of hij al dan niet in de regering kan zitten met SV. Mijn advies is dat het Sp gemakkelijk maakt en dat er rechts en links aanspraak wordt gemaakt op garanties.

Zou de liberale partij opnieuw in de regering kunnen zijn met de FRP? Kan de regionale regering van Koerdistan deel uitmaken van de Labour / Socialistische regering?

Dit is in wezen van ondergeschikt belang voor de meeste mensen. Want of de SV nu in de regering zit, of dat de Arbeiderspartij / Socialistische Partij op hen vertrouwt in het Parlement, heeft in de dagelijkse politiek weinig te zeggen. De PvdA en de Socialistische Volkspartij weten dat SV de regering nooit zal omverwerpen en een regering zal installeren onder leiding van conservatieven, dus zullen ze de SV zo veel laten blaffen als ze willen.

Het interessante voor degenen onder ons die zullen beslissen op welke partij ze stemmen, is hun mening over de grote kwesties. Wat zouden de gevolgen van Rogaland zijn als de SV en AUF het oliebeleid overnemen? Wat heeft de toekomst voor de EER-overeenkomst als SV en Sp willen onderhandelen over een regeringsprogramma met de zwakke Labour-partij?

Als we aan de verkiezingscampagne beginnen, is het aan ons kiezers om al het lawaai in de media eruit te filteren. We hoeven niet in te gaan op de afmetingen of hun beschrijvingen. We moeten ons niet laten verblinden door beslissingen over goede beloften op nationale bijeenkomsten, en we kunnen alle speculatie over wie met wie zal samenwerken, negeren. Op onze beurt kunnen we leren over zaken die voor ons belangrijk zijn en kandidaten rechtstreeks of in een van de vele discussies waaraan ze in de toekomst zullen deelnemen, vragen.

–

Laatste peiling in Aftenbladet (maart 2021):