Trojer is geen Nederlander, maar ze betekent meer voor Edgerton

Kay Lynn Trojer heeft geen wortels in Nederland, maar al drie decennia telt ze in Pipstone County, het kleine stadje dat ze adopteerde.

“De mensen hier zijn vriendelijk, ze zijn warm en staan ​​altijd klaar om te helpen”, zegt Kay Lynn, redacteur van Edgerton Public sinds 1985.

“Studenten zijn goede kinderen. Je zou kunnen zeggen dat hun ouders ze hebben opgevoed – ik ga geen Nederlands zeggen – maar op de juiste manier. Grote gezinnen. ​

Ze lacht zachtjes.

“Het zijn goede kinderen. De sfeer in een kleine stad is zo geweldig”, zegt hij. Na zijn afstuderen aan de universiteit in de noordelijke staat Aberdeen, kwam SD naar Edgerton om Kay Lin basisonderwijs te geven terwijl hij basketbal, tennis en volleybal speelde.

“Ik heb Mike ontmoet, ben niet weggegaan”, zegt hij.

Dit is te danken aan het oude basketbalwedstrijd-wedstrijdpaardspel dat diende als een eerste date-ervaring voor Kay Lynn en haar verloofde Mike Drozer.

“We speelden volgens mijn regels”, lacht hij. “Geen dunking en geen 3.”

Kay Lin won, en Mike, een inwoner van Edgerton die eerder in het familiebedrijf heeft gewerkt en sinds zijn geboorte advocaat is in zijn geboortestad, heeft haar voor zich gewonnen.

De stad Edgerton was de echte winnaar.

Mike en Kay Lynn hebben drie kinderen grootgebracht in Edgerton. Dochter Alison Kunnick geeft les in gezondheids- en lichamelijke opvoeding in Ellsworth en is een junior basketbalcoach voor Adrian-Ellsworth High. Dochter Lindsay is de leasemanager van een appartementencomplex in de tweelingsteden nabij het Minnesota Cobars voetbalstadion.

De zoon van de pasgetrouwden Luke en zijn vrouw Brenna wonen in Luvern. Luke, een voormalig beste atleet op Edgerton High, geeft tijdens zijn zomer wiskunde- en natuurwetenschappenlessen bij Brewster als de beste honkbalwaterkruik op de universiteit en de Hadley Buttermakers.

In de onderwijscarrière van Kay Lin zijn gezondheidsklassen en lichamelijke opvoedingstaken inbegrepen. Hij helpt al meer dan 35 jaar bij zomerwrakprojecten voor jong en oud. Jarenlang heeft hij de Community Ed-programma’s van de stad geleid, waarbij hij toezicht hield op defensieve autorijlessen en babysitclinics, tot het organiseren van sportkampen voor jongeren.

Het is verkeerd om te zeggen dat het werk van Kay Lin alleen voor jonge mensen is. Hij zet volwassen tennis- en augurkbalcompetities op.

“Ik vind het leuk om mijn gymlessen mee naar huis te nemen om de dans- en tempolagen te bewijzen”, zegt hij.

Je kunt zien dat ze haar hele leven hard gaat. Maar dat wil niet zeggen dat er niet genoeg pits zijn.

SD, 7 jaar oud van Little Kay Lynn Moyen in Cicetan, zijn vader stierf plotseling aan een hartaanval.

‘We waren met zes – ik heb vijf broers en zussen, en ik ben de jongste’, zegt hij. ‘Dan zijn het ineens mijn moeder en wij.’

Ze pauzeert even.

‘Ja, het was moeilijk’, zegt ze zachtjes.

Drie jaar later raakte zijn moeder gewond bij een schietpartij en verloor het grootste deel van zijn gezichtsvermogen. Mevrouw Moin had destijds een klein Ciceton Cafe.

De familie was ijverig.

“Ik was vastbesloten”, zegt Kay Lin. “Ik heb geprobeerd mijn moeder zo goed mogelijk te helpen. Ik sta om vijf uur ’s ochtends op en ga met haar aan het werk om haar te helpen bij het bereiden van taarten en zo. Ze werkte nog steeds in het restaurant en wist alles. Maar ze is wettelijk blind.

‘Ik heb altijd geprobeerd haar te helpen.’

Al het mentale leed was vooral traumatisch voor een religieus gezin als de Moens.

“Precies”, zegt Kay Lin. “Wij zijn zeer vrome christenen. … het is iets dat iedereen heeft. Mijn moeder, ze is niet verbitterd. Dus kunnen we. ​

Mevrouw Moen, had een geweldige instelling.

‘De hele tijd’, zegt Kay Lin.

Het was een attribuut dat aan zijn jongste dochter werd doorgegeven. Kay Lynn heeft altijd van zijn werk genoten.

“Wat ik echt leuk vind, is actief naar de kinderen kijken, zien hoe ze ervan genieten”, zegt Kay Lynn. “In de huidige samenleving denk ik dat het allemaal belangrijker dan ooit is om ’te gaan zitten en computerspelletjes te spelen’ of ’te gaan zitten en videogames te spelen’. Als ik ze kan helpen buiten te spelen en te spelen, geeft dat mij veel voldoening.”

Vanwege zijn werk heeft hij meer dan één generatie Edgerton-families gekend.

“Ik weet dat ik veel contacten op mijn telefoon heb”, grinnikt hij. ‘Maar ja, het is een goed gevoel om hier zoveel mensen te kennen. Dit is een goede plek. ​