Van de buitenkant: wat de foto’s niet zeggen

Mijn beste vriendin Birthe was de eerste in mijn klas die naar het zuiden ging op de lagere school.

Het was de zomer van 1975 en de rest van ons was groen van jaloezie.

Denk, helemaal naar Mallorca. Gedurende twee weken!

Met een pas aangekochte bruine en witte halsketting van schelpen gaf ze de andere goedgeklede meisjes aan ons terug, met de gloed van het buitenleven over haar heen. De ansichtkaart die ze me stuurde kwam een ​​week later aan, maar ik heb hem met grote belangstelling gelezen.

Nu ik erover nadenk, ze zwom elke dag op het strand.

Die zomer werd ik zelf gestuurd om bij familie in Voz te logeren, niet de slechtste plek voor een vakantie, maar toch was het Mallorca niet.

Buurman

Tegenwoordig zeurt niemand van jaloezie als zijn buurman naar Mallorca verhuist. De kans is groot dat je daar je buren tegenkomt.

Nee, de meeste dingen zijn tegenwoordig “zijn en gedaan”. Vandaag gaan we voor een kookles in Napels, een paardrijvakantie in IJsland of een fietstocht in de Dolomieten. Tegenwoordig gaat wat je doet net zo goed over waar je heen gaat als over wat je doet. En prioriteit is een combinatie van twee dingen. Tegenwoordig is iedereen toch overal met zijn rugzak geweest. (Ik had wat reacties na een rondreis in Noord-Irak, maar niet meer dan een licht opgetrokken wenkbrauw.)

Mensen reizen niet meer om verplaatst te worden, maar om te bewegen. Waar toeristen vroeger rustig zaten te kijken naar de spectaculaire natuur, nu wandelen of rennen of fietsen of kamperen ze in dezelfde natuur.

Precies zoals toerisme-experts in de vroege jaren 2000 voorspelden.

Invloed

Wat toeristenexperts niet kunnen voorspellen, is hoe reizigers elkaar tegenwoordig beïnvloeden. Ze weten niet dat sociale media de mening van mensen gaan beheersen.

Enkele spectaculaire foto’s van Lovatnet en mensen komen massaal naar de site. Een foto van een verlaten strand op de Lofoten en het strand is ineens bevolkt. Mensen gaan in de rij staan ​​om hun perfecte stukje Noorse natuur te krijgen.

Wat de foto’s je niet vertellen, is dat je bijna 1000 meter moet klimmen om Besseggen te bereiken en het geweldige uitzicht te krijgen. Geweldig bij regen, mist en wind. Een Nederlands gezin probeerde een jaar tevergeefs in minirokjes en krokodillen. Ze werden niet onverwachts neergehaald door reddingswerkers.

De vraag is dus: wie profiteert hiervan? In ieder geval niet de natuur of dieren in het wild.

Het toonde eerder deze zomer de interacties van mensen met de walrus “Freya”. Respect voor de natuur en dieren in het wild?

Who cares over dat als het gaat om het maken van de perfecte foto.

Vakantiegewoonten

SSB heeft een artikel geschreven over hoe Noren in de jaren zeventig op vakantie gingen.

Niet geheel onverwachts zei slechts 5 procent dat ze met het vliegtuig reisden, terwijl de meesten op vakantie met de auto reisden. In 1970 overnachtte 35 procent bij familie en vrienden tijdens de zomervakantie en 32 procent bracht de nacht door in een eigen of gehuurde/geleende vakantiewoning.

Degenen onder ons die die tijd hebben meegemaakt en nog steeds herinneringen hebben, kunnen zich vakanties herinneren in auto’s zonder veiligheidsgordels of hoofdsteunen. Het is het beste om mama en papa voorin te laten roken en alleen de oude hits over Needyman op de radio. Geen wonder dat mensen niet zo ver komen.

De meeste kinderen werden wagenziek voor de eerste bocht op Mosjøveien.

onverharde wegen

Op een zomer reden we van Bergen naar Kongsfjord in VW’s eerste stationwagen – een variant, geloof ik dat het model heette. 2391 km standaardwegen uit 1976.

Op deze reis waren er twee gebroken spiegels van vallende stenen op de onverharde wegen en een verblijf in de Finse werkplaats – ze spraken alleen Fins. Naast een 11- en 15-jarige ruzie op de achterbank, hadden mijn ouders te maken met een overvloed aan muggen en volle kampeerders. Maar mijn vader had heel speciale krachten, hij behield zijn kalmte en een goed humeur in zeer moeilijke situaties.

De beloning was dat de zon de hele vakantie uit een wolkenloze hemel scheen, mijn oom en tante een hond en een boot hadden, er waren veel familieleden die op vakantie kwamen en de hele nacht was zo helder dat alle volwassenen de tijd vergaten. , wat wil een 11-jarige jongen nog meer?

Hoewel de trendy schelpkraag minder trendy was en vervangen werd door een praktische hoed van rendierleer, was het net zoals Finnmark Mallorca achtervolgde – en veel goede verhalen.