Vergeef mij, lieve oudercoach!

Het is niet zo dat alle kinderen opgroeien met bevroren tenen na eindeloze sleetochten door de velden.

Jullie zijn degenen die het beu zijn dat ouders hun kinderen uit de training halen als het regent (Aftenposten, 26 september). Jullie zijn degenen die in de regen en natte sneeuw rustig op het trainingsveld staan ​​en denken: daar hebben onze kinderen profijt van, het bouwt aan veerkracht en karakter. Ik ben het er helemaal mee eens!

Het leven is echter niet altijd eenvoudig. Het is niet zo dat alle kinderen opgroeien met bevroren tenen na eindeloze skitochten in de velden, of dat ze gewend zijn om tijdens de schoolvakanties weer en wind te trotseren op zoek naar een nieuwe bergtop.

Onzekerheid over de toekomst van het voetbal

Voor sommigen – en laten we dit voor de eenvoud “iemand” Marty noemen – is voetbaltraining de enige keer in de week dat je buiten school voldoende aan lichaamsbeweging doet.

Als Marty’s coach weet ik dat ze onzeker is over haar voetbaltoekomst. Ze wilde heel graag koor op maandag uitproberen, en eerlijk gezegd was er geen nieuw spel op de iPad dat ze nog niet goed had kunnen spelen! Nu de duisternis van de herfst begint en het buiten donker en koud wordt, worden deze opties steeds verleidelijker voor Marty.

En kunnen we het haar echt kwalijk nemen? Ja, wie heeft besloten dat achter een bal aan rennen in alle weersomstandigheden de ware zin van het leven moest zijn?

Ik weet ook dat als Marti stopt, zijn beste vriendin Zara dat ook zal doen, en dan zal voetbal voor Andrea ook niet zo leuk meer zijn. Opeens zijn elf negenjarigen die tegen een voetbal trappen, achtjarigen, terwijl ik me afvraag hoe we volgend jaar een team kunnen opstellen.

Het probleem is lekkage

Het grootste probleem bij het sporten is niet de regen of het indoor trainen, maar de lekkage. Misschien was het die ene training in de regen en natte sneeuw die de grootste impact op Marty had. Het gevolg was dat er nog eens tien in de sleep werden gesleept!

Dus vergeef me, beste oudercoach, dat ik soms toegeef als Marty daar met haar hertenogen staat en vraagt: “Kunnen we alsjeblieft niet binnen oefenen vandaag?”