Voedselveiligheid, Gezondheid | Voedsel, gezondheid, duurzaamheid en voedselveiligheid

Er is momenteel veel rumoer rond aankomende regeringsvoorstellen voor voedingsadviezen. Het gaat om de Noordse wetenschappelijke kennisbank die nu ter consultatie is voorgelegd (NNR). Grofweg zou je kunnen zeggen dat er met name drie hoofdthema’s zijn waar de discussie om draait: sanitaire omstandigheden, duurzaamheid en gebruik van hulpbronnen, en niet in de laatste plaats voedselzekerheid en zelfvoorziening.

Het grote probleem in deze context is juist dat men hier deels tegenstrijdige overwegingen tegenkomt. Daarnaast is er enige kritiek op de wetenschappelijke basis waarop het rapport is gebaseerd. Hieronder zal ik enkele van de belangrijkste inputs meer systematisch behandelen, hoewel dit in een artikel als dit sterk vereenvoudigd zou moeten worden.

wetenschappelijke termen

Een gebied waarop in de loop van de geschiedenis grotendeels en gedeeltelijk onjuiste, op onderzoek gebaseerde adviezen zijn gegeven, is de relatie tussen voeding en gezondheid. Nog niet zoveel jaar geleden was bijvoorbeeld cholesterol gevaarlijk en eieren zo ongezond. Tegenwoordig weten we dat sommige vormen van cholesterol erg belangrijk zijn voor de gezondheid en dat eieren deel uitmaken van een gezond voedingspatroon. Ook verschillende vormen van vet werden voorheen als erg ongezond gezien.

Tegenwoordig is deze vraag veel nauwkeuriger. In de krant Klassekampen (23/04/05) schrijft wetenschapsjournalist Bjorn Fasnes over vragen die verband houden met het gebruik van vlees in de voeding: “Vandaag de dag is vlees, vooral rood, de grootste vijand van de gezondheid. Voor degenen onder ons die volg de resultaten van nieuw onderzoek, dit lijkt vreemd Een beetje, want wat steeds naar voren komt in het onderzoeksnieuws is dat de manier waarop het vlees wordt geproduceerd en verwerkt er toe doet.Het is gevaarlijk bewerkt vlees, niet in de laatste plaats vanwege het zoutgehalte. ”

Het nu ter consultatie gezonden advies (NNR) heeft geleid tot veel onenigheid en discussie in zowel professionele als politieke kringen. Twee experts – Audun Korsæth en Arne Bardalen, onderzoekers van NiBiO (het Noorse Instituut voor Bio-economie) – hebben zich teruggetrokken uit het werk aan het ontwikkelen van nieuwe voedingsrichtlijnen (Nettavisen 07.02.23).

Zoals ik dit begrijp, wordt er, zoals zij het zien, zeer weinig nadruk gelegd op de Noorse en Noordse omstandigheden in de basis waarop het rapport is gebaseerd. Volgens Nettavisen zegt Bardalen onder andere: “Als je duurzaamheid moet beoordelen, moet je lokaal en regionaal naar de landbouw kijken… Ze gebruikten voorbeelden uit vele plaatsen in de wereld die niets met Noorwegen te maken hebben.” De door deze twee onderzoekers aangehaalde voorbeelden zijn onderzoeken/enquêtes uit de VS en Nederland. De landbouw zit daar in een heel andere situatie dan in Noorwegen. Er wordt ook een voorbeeld gegeven waar het aangeraden is om aardappelen te vervangen door zoete aardappelen.

De zoete aardappel is een warmteminnende plant die waarschijnlijk in de meeste delen van het land totaal ongeschikt is voor de teelt. Zoals ik heb begrepen, zijn deze twee onderzoekers van mening dat hoewel er veel onderzoek is als basis voor het gegeven advies, dit niet bijzonder relevant is voor Noorwegen. Ook lijkt het rapport geen rekening te houden met de verschillen tussen verschillende bevolkingsgroepen in de wereld als het gaat om de manier waarop voedsel wordt verteerd. Bijvoorbeeld de tolerantie die we hier in de Scandinavische landen hebben ten aanzien van melksuiker. Iets dat grote ontberingen kan veroorzaken voor mensen uit andere delen van de wereld. Daarnaast zijn documenten uit andere delen van de wereld in hoge mate gebruikt als basis voor beoordelingen en adviezen.

In het NNR-rapport bijvoorbeeld is de uitstoot van koolstofdioxide door de productie van varkensvlees veel groter dan wat we in dit land zien. Anders zie je ook dat de relatie tussen voeding en gezondheid veel complexer is dan vaak wordt beweerd. In Spanje neemt de levensverwachting dramatisch toe, terwijl dit een van de landen ter wereld is met de hoogste vleesconsumptie in de voeding.

andere relaties

Het is zeker waar dat het mogelijk is om in Noorwegen meer menselijk voedsel van plantaardige oorsprong te verbouwen dan tegenwoordig het geval is. Maar onze klimatologische omstandigheden stellen duidelijke grenzen aan zowel waar als aan wat voor soort groenteproductie mogelijk is. Daarom, hoewel het zeker mogelijk is om meer sojabonen, andere bonen en sommige soorten wortelgroenten en -groenten te produceren, is de acceptatie ervan als een belangrijk vervangingsmiddel als voedsel voor mensen beperkt. Bovendien is het een feit dat grote delen van het jaar de groene productie in dit land letterlijk stil ligt.

Tegelijkertijd vergrootten Noorse boeren en groothandelaren zoals Bama en Gartnerhallen door geplande werkzaamheden gedurende een lange periode de mate van zelfvoorziening, bijv. aardappelen (92,3%), uien en komkommers (96%). We zijn volledig zelfvoorzienend op de eilanden (Nationen 20.05.23). En als men de vleesconsumptie in dit land sterk terugdringt, zullen de grote graasgebieden en pre-productiegebieden weer groeien. Wat puur klimatologisch erg jammer is. Bovendien is het vanuit het oogpunt van zelfvoorziening niet haalbaar om grote delen van wat we als voordeel hebben op het gebied van voedselproductie en onze weidegronden onbenut te laten.

Volgens mij is het van essentieel belang dat we de melk- en vleesproductie meer kunnen bouwen op onze primaire hulpbronnen dan nu het geval is. Dit vanwege onze voedselzekerheid en omdat we niet mogen toestaan ​​dat andere landen hun landbouwgrond gebruiken om diervoeder en voedsel voor ons te produceren. Deze grond hebben ze zelf nodig. In Spanje zijn er dit jaar bijvoorbeeld regio’s waar boeren door langdurige droogte en gebrek aan water niet eens proberen hun land te bewerken. Maar het is in ieder geval zeker gezond als we meer groenten en fruit eten.