Zo mooi, zo wreed – Een strijd lijden – VG

Dit is een opmerking. De opmerking weerspiegelt de positie van de auteur

Heel erg bedankt, Denemarken. Gefeliciteerd Engeland.

Waar De straffen?

Als een Italiaan op deze manier was overleden, zou heel Engeland hem als regisseur hebben berispt. Maar dat was Raheem Sterling, toen zong hij heel Wembley in een overwinning voor de laatste plaats tegen Italië op zondag.

Sterling’s benen waren te snel voor de Denen op de 16 meter, en op zichzelf waren ze ook te snel voor scheidsrechter Danny McKelley. Het ging heel snel en de druk van de meer dan 60.000 Engelsen was erg sterk.

Na ruim een ​​jaar op lege tribunes begroette Nederlander Makelele de voetbalwereld weer, de stem van een natie Zal zijn voor deze finale. Het was moeilijk te weerstaan.

“Het was Anfield die scoorde”, zei Chelsea-manager Jose Mourinho toen Liverpool in 2005 een controversieel doelpunt maakte in de halve finale van de Champions League. Vanavond was het Wembley die de wedstrijd won.

kritische straf Zou je Hij verdedigde, anders had hij niet gestaan. Laat foto’s zien die laten zien dat het zo is Weinig Verbinding tussen Sterling en Joachim Muhl.

Maar dat was toen niet genoeg, in contactsporten, in de extra rondes van de halve finales van het EK?

Via de Zweedse tv “vervloekte” voormalig FIFA-scheidsrechter Jonas Eriksson dat de VAR zich er niet mee bemoeit, en merkte op dat scheidsrechter Roberto Rossetti vlak voor het EK zei dat de UEFA “zachte straffen” op het EK zou vermijden. Ze hebben het toch gekregen. Wanneer het er het meest toe doet.

Als de strafschop eenmaal is geteld, duurt het erg lang voordat deze wordt teruggedraaid – VAR wordt in dit toernooi beoefend. Dit wordt echter niet gezien als een fout die groot genoeg is, groot genoeg om de grootste voetbalavond van het leven van de Deense spelers te bederven.

EC-favoriet Joakim Mæhle voelt waarschijnlijk dat de schuld alleen ligt bij waar hij ronddoolt en huilt. Hij wordt getroost door Kasper Schmeichel, de doelman zorgt voor zijn ongeslagen aanvoerder Simon Kjeer, terwijl de grote Yannick Westergaard daar ligt. Ze weten dat ze bijna nooit meer een geweldige laatste kans zullen krijgen.

Fabulous Schmeichel zou ook rechtstreeks bij de Engelse ploeg zijn aangesloten. Hij was het grootste deel van de tijd onderweg, inclusief de strafschop, maar Harry Kane kwam weer op de been, en dan is het leuk om de vreugde te zien: grote sterren die als kleine kinderen met het publiek meespringen en zo hard mogelijk zingen. Europees Kampioenschap Musical Companion Neil Diamonds “Sweet Caroline” – De goede tijden zagen er nog nooit zo goed uit …

De Denen lopen rond en bedanken hun medeburgers die zich in Groot-Brittannië hebben gevestigd, degenen die mochten komen zonder in quarantaine van het coronavirus te belanden. Maar het zijn de spelers die dank verdienen, het team, de genres, de coach, het drama dat ze hebben meegemaakt, het avontuur dat ze hebben gecreëerd en de spanning van de halve finale waarmee ze eindigen – voor sommige kampioenen is het meer als naar huis reizen.

Voor de Engelsen was dit de kwelling van de strijd en een wanhopige zoektocht naar de laatste plek waar ze 55 jaar op hadden gewacht. De spelers maakten kleine foutjes en het leek een beetje voor de hand liggend toen Mikel Damsgards viel bij de eerste vrije trap op het EK, Engelands eerste tegenslag in het toernooi.

Een van de vragen over het Engelse team is: wat gebeurt er als ze onder zijn? Dat is de afgelopen twee toernooien nauwelijks voorgekomen. Konden de spelers de druk toen aan?

Het antwoord kwam meteen. Ze kunnen. Ten eerste stond Kane voor Sterling en Kasper Schmeichel precies waar hij zou moeten staan, alsof zijn vader een aura en timing heeft waardoor hij meer ontmoet dan andere keepers. Ik voel me zoals ik ben.

Daarna schoof Kane naar Saka naar Sterling, en tussen hen was Simon Keir die niet kon voorkomen dat de bal in zijn eigen doel schoot.

De Denen waren goed, de tegenaanvallen waren scherp, ze lieten zich zelden onder druk zetten en waren veilig aan de bal. Tot de krachten in de tweede helft opraakten. Denemarken gebruikte eerder uitwisselingen dan Engeland, en Engeland had betere spelers om te vervangen dan Denemarken. Uiteindelijk was het gewoon een verbanning voor het doel. Dit kon op de een of andere manier niet doorgaan, ook al deed hij het toch.

Om te benadrukken wat overwinning betekent voor Engeland als natie:

Sinds de start van het WK in 1930 is dit de 37e finale van het WK of EK. Engeland, de bakermat van het voetbal, waar de eerste regels in 1859 in Sheffield werden vastgelegd, is klaar voor een tweede finale. Twee van 37.

Andere landen hebben al lang “kritiek op voetbal” van de Engelsen, sommige in Zuid-Amerika en onder Europeanen, Duitsland in een verbazingwekkende 14 finales, Italië in 9, Frankrijk in zes, Spanje in vijf en Nederland in vier.

Engeland is op dit niveau een mug geweest, het is al vele jaren gênant en pijnlijk en velen hebben het misschien opgegeven. Gezien het feit dat het Engelse volk echt in goud geloofde voor alle toernooien, maakten ze grappen over goud voor alle toernooien.

Daarom zingen ze steeds luider over ‘Football’s Homecoming’, dat er ’te veel grappen’ zijn gemaakt, dat ze alles al eerder hebben zien misgaan en dat Engeland het ‘weggooit’.

Ze kunnen het zelf nog wel.

• Engeland was tussen 1928 en 1946 geen lid van de FIFA en kon daardoor niet deelnemen aan de eerste drie World Cups.